 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1974/5253
K: 1975/1182
T: 20.02.1975
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Yozgat Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 30.1.1974 tarih ve 585/28 sayılı hükmün temyizen tetkiki taraflar avukatları tarafından istenmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili; inşa edilecek binaların mukabilinde cari hesap açılmasına dair 24.12.1964 ve 13.9.1965 tarihli sözleşmeler gereğince açılan 588.000 lira limitli kredinin, borcun aslı kalıp 37.358,53 liralık faizin 691 sayılı kanunun 4. maddesi gereğince tahkime tabi tutulmuş ve esas borca değinilmemiş olduğundan 1.1.1966 tarihinden itibaren 588.000 lira ana para ile faiz, masraf ve gider vergisi tutarı 1.063.738,50 lira ana para ile faiz, masraf ve gider vergisi tutarı 1.063.738,50 liranın 13.6.1972 tarihinden faiz ve muamele vergisi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini iddia ve talep etmiştir.
Davalı vekili; ana borç 588.000 liranın tahkime tabi olduğunu ve tahkim komisyonuna durumu noksan bildirmiş olan davacının kusuru sebebi ile faizin tahkim yolu ile hal edildiğini ve 691 sayılı kanuna tabi tutulan bir borcun dava konusu olamayacağını ve idari kazanın görevli olduğunu ve tahkime tabi borca faiz ve gider vergisinin tahakkuk ettirilemiyeceğini savunmuştur.
Mahkemece; tahkimin yalnız faiz veya ana borca tatbik olunacağına dair 691 sayılı kanunda bir sarahat bulunmamasına ve kanunun neşri tarihinde mevcut borcun tahkim şeklinin tatbiki gerekmesine ve dava konusu sözleşmelere tabi borcun o tarihte 37.358,53 lira olması nedeni ile hakem kararı ile uyuşmazlığın hal edilmiş bulunmasına binaen bilirkişi raporları münderecatıyla sabit olan 1.063.738,50 liranın 13.6.1972 tarihinden faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Hükmü, taraflar temyiz etmiştir.
1 - Mahkeme hükmü davalı vekiline 22.8.1974 tarihinde tebliğ edildiği ve 15 günlük kanuni sürenin son günü adli tatil dışında 6.9.1974 tarihine tesadüf ettiği halde temyiz dilekçesinin süre geçirildikten sonra 10.9.1974 tarihinde verildiği anlaşılmasına göre davalı vekilinin temyiz dilekçesinin süre aşımından dolayı reddi gerekir.
2 - Davacının temyizine gelince; muamele vergisini ödememiş ve miktarını bildirmemiş ve dava dilekçesinde faiz oranı da tasrih etmemiş olmasına göre diğer temyiz itirazları yerinde değil ise de, mukavele ve ticaret kanununun 9. maddesinin 2. fıkrası gereğince ticari temerrüt faizinin % 10 olarak hüküm fıkrasında belirtilmemesi doğru değildir. Bu itibarla hükmün düzeltilerek onanması uygun görüşülmüştür.
SONUÇ : Yukarıda 1. bentte yazılı sebeplerden dolayı davalının temyiz dilekçesinin süre aşımından reddine ve 2. bentde açıklanan sebeplerle hüküm fıkrasındaki (dava tarihinden itibaren faizile tahsiline) ibaresinin çıkarılarak yerine (dava tarihi olan 13.6.1972 tarihinden itibaren % 10 ticari temerrüt faizile tahsiline) ibaresinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA 20.2.1975 tarihinde oybirliği ile karar verildi.