 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1974/4562
K: 1975/1423
T: 27.02.1975
ÖZET: Hemzemin geçitte olan olay Kara yolları Trafik Tüzüğü uyarınca trafik kazası olup davalılar aracın sahibi ve şoförü yönünden olaya uygulanması gereken zamanaşımı süresi 2 yıllık süredir.
(6085 s. Trafik K. m. 1,50)
(Karayolları Trafik Tüz. m. 2/57)
Taraflar arasındaki davadan dolayı Palu As. Hukuk Hakimliğince verilen 9.3.1970 tarih ve 73/26 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı avukatı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili idareye ait yolcu treninin bari yersiz geçitten geçerken davalılara ait kamyonla çarpıştığını iddia ile olay nedenile idarenin uğradığı 2370 lira hasar bedelinin tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, zaman aşımı definde bulunmuştur.
Mahkemece, B.K.nun 60. maddesi gereğince Trafik Kanununun 50. maddesindeki zamanaşımı süresi dolduğundan davanın bu noktadan reddine karar verilmiştir.
Hükmü davacı vekili temyiz etmiştir. 536
Olay, hemzenin geçitte, yani bir karayolu ile demiryolunun aynı sevide kesiştikleri yerde cereyan etmiştir. Davada sorumlulukları söz konusu olan kimseler ise, karayolunda seyrederken olaya karışan kamyonun şoförü ile sahibidir. Karayolları Trafik Tüzük günün 2/57. maddesinde Trafik kazası "Karayolları üzerinde harekette bulunan bir aracın karıştığı ölüm, müessir fiil veya zararla neticelenmiş olan kazadır" şeklinde tarif edilmiş ve Karayolları Trafik Kanununun 1. maddesinde, karayollarındaki trafiğin bu kanun hükümlerine tabi olduğu belirtilmiştir.
Şu hale göre, davalılar yönünden olaya uygulanması gereken zamanaşımı süresi, Karayolları Trafik kanunun 50. maddesi son fıkrasındaki 2 yıllık süre olup, olay 4.12.1967 tarihinde vuku bulmuş ve dava ise 12.4.1969 tarihinde açılmış olması itibariyle zaman aşımı gerçekleşmemiştir. Bu nedenle, davaya devam edilerek sonucuna göre bir karar verilmek gerekirken, olayın Borçlar Kanunun 60. maddesindeki 1 yıllık zamanaşımına tabi olduğu görüşü kabul edilerek ve iki yıl geçmediği halde bu sürenin de geçmiş olduğu belirtilerek davanın zamanaşımı yönünden reddi cihetine gidilmesi isabetsizlidir.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine 27.2.1975 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.