 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1974/1959
K: 1974/1871
T: 06.06.1974
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı (İstanbul Asliye 3. Ticaret Mahkemesi)nce verilen 22.2.1974 tarih ve 37/36 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı avukatı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı vekili; feshi hükmün tahakkuk etmiş olan davalı şirket ortaklarından (Ş) den alacaklı bulunan müvekkilinin bu alacağını icraen tahsile tevessül etmiş ise de; davalı şirket tasfiyesinin yapılmaması nedenile tahsil mümkün olmadığından bir tasfiye memuru tayinine karar verilmesini iddia ve talep etmiştir.
Mahkeme davalının gıyabında yapılmıştır.
Mahkemece; davalı şirkette ortak olmayan davacının alacaklı sıfatına dayanarak tasfiye memuru tayini talebine hakkı olmadığı Türk Ticaret Kanununun 212/2. maddesi hükmü icabı bulunduğundan davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü davacı temyiz etmiştir.
Kollektif Şirkette tasfiye memuru tayini kural olarak Türk Ticaret Kanununun 212. maddesine tabi ve mahkemeden talep hakkı ortağa ait ise de; davacı banka aynı kanunun 191. maddesine müsteniden kollektif şirketin feshi yolunda mahkemeden karar almış bulunmaktadır. Bir ortağın şahsi alacaklısının şirketin feshini istemek yetkisi tasfiyeyi ve bunun için tasfiye memuru tayinini talep hakkını da tazammun eder.
Bu itibarla, davacının isteğinin incelenerek sonucuna uygun bir karar verilmesi gerekirken böyle bir dava hakkının ortaklara ait bulunduğunun kabulü suretile davanın reddi suretile hüküm tesisi yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebeplerden dolayı temyiz olunan hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine 6.6.1974 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.