DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Karşıyaka As. 1. Hukuk Hakimliğince verilen 5.2.1974 tarih ve 477/44 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacılar avukatı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu; gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Davacılar vekili, müvekkillerinin müşterek oğulları Dr. A. H.ın davalı işletmeye ait Karşıyaka Şubesinden aldığı biletle şoför R.Ö. idaresindeki davalı işletmeye ait otobüste İzmir'den Ankara'ya gitmekte iken şoförünün dikkatsizlik ve tedbirsizliği sonucu kamyona çarparak A.ın ölümüne sebep olduğunu belirterek, A.H. ın desteğinden mahrum kalan anne ve babası olan müvekkilleri için 125 er bin lira maddi ve 25 er bin lira manevi tazminatın tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı sadece yetki itirazında bulunmuştur.

Mahkemece, müteveffa A.H. ın davalıya ait otobüs terminalı Karşıyaka Şubesinden bilet satın alıp, Ankara'ya gitmek üzere davalı ile bir nakliye sözleşmesi yaptığı ve aktin yapıldığı Karşıyaka Mahkemesinin de davayı ruyete yetkili bulunduğu tesbit edildiğinden davalı vekilinin yetki itirazının reddine, mütehassıs bilirkişilerin mufassal ve gerekçeli raporlarından davacıların mali durumları ve müteveffadan kendilerine intikal eden miras nedeniyle destekten yoksun kalmadıkları anlaşıldığından davacıların hukuki ve kanuni mesnetten yoksun olan maddi tazminat taleplerinin reddine, davacıların duyduğu elem ve teessür karşılığı olarak H.H. için (2.5.000) lira ve N.H. için (25.000) lira olmak üzere toplam (50.000) lira manevi tazminatın davalıdan alınarak davacılara verilmesine karar verilmiştir.

Hüküm, davacılar tarafından temyiz edilmiştir.

1 - Borçlar Kanununun 45 inci maddesinin 2 inci fıkrası hükmü gereğince ölüm neticesi olarak diğer kimseler müteveffanın yardımından mahrum kaldıkları taktirde onların bu zararının tazmin edilmesi gerekir. Gerçekten bütün haksız eylemlerde olduğu gibi bir zarar mevcut değilse o takdirde tazminat mükellefiyeti doğmaz. Bu itibarla olay neticesinde zarara karşılık miras yoluyla kazanılan eşit veya daha fazla ise bir zarar söz konusu olmaz. Bu sebeple ilkesi yönünden davacıların diğer temyiz itirazları yerinde değildir.

2 - Ancak mahkemenin kararına mesnet yaptığı bilirkişi raporunda davacıların oğlunun doktor olması sebebiyle olay tarihindeki aylık kazancının (4.000) lira olarak kabul edildiği ve fakat babasına on yıl annesine 18 yıl yaşama süreleri içinde bu kazancın artması olanağının bulunduğunun nazara alınmadığı anlaşılmaktadır. Bu bakımdan ölenin mesleği ve formasyonu ve bu hususta davacılar tarafından ibraz edilen belgeler gözönünde tutularak kazancının belli sürelerde artacağı gözönünde bulundurularak bunun tesbiti her iki davacı yönünden destekten yoksun kalma tazminatının hesap ettirilmesi gerekir.

Bundan başka bir kimsenin ana ve babasına kazanç sağlayamayacağı bir tarih farzedilerek o tarihe kadar ölenin yardım yapmayacağını kabulünde de isabet görülmemiştir. Bir evladın ihtiyacı olmasa dahi ana ve babasına yardım yapması hayatın mutad icaplarına göre doğal ve ahleki bir ödevdir. Bu yardımın mutlaka geçimi sağlamaya müteveccih olması da gerekmez. Mahrum kalınan yardım miktarının tesbitinde davacı tarafın yalnız içinde bulundukları hayat standardına göre değil, yardımı yapacak olanın kazancının artması ve ödeme olanağının fazlalaşması unsurları da nazara alınmalıdır.

Sureti kabule göre de bilirkişi raporunda ananın (15.000) lira zararı olduğu belirtildiği bunun dahi gözönünde tutulmaması doğru değildir.

SONUÇ : Yukarda 1 inci bentde açıklanan sebeplerden dolayı davacıların sair temyiz itirazlarının reddine ve 2 inci bentde yazılı sebeplerden dolayı hükmün davacılar lehine BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 18.5.1974 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972