 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1974/1647
K: 1974/1607
T: 11.05.1974
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı (İstanbul Asiye 4. Ticaret Mahkemesi)nce verilen 21.12.1973 tarih ve 320/467 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı avukatı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu; gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı vekili, gemi ile davalı adına gelen iki balya yazı kağıdı davalı tarafından alınmadığından tahakkuk eden ardiye ve diğer hizmetler tutarı olan (1429) lira (21) kuruşun yüzde 10 faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili savunmasında, müvekkilini bu emtia'dan hiç haberi olmadığını ileri sürmüştür.
Mahkeme, emtianın manifestoya göre davacıya gönderildiğinin anlaşıldığı gerekçesi ile ve % 10 faiziyle birlikte dava konusu olan (1429) lira (21) kuruşun tahsiline karar vermiştir.
Hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davalı, dava konusu ardiye ücretinin tahakkukuna sebep olan malların kendisine ait olmadığını ve kendisinin siparişi üzerine gönderilmemiş olduğunu savunmuştur. Dava konusu balyaların davalıya ait olduğunu gösteren ve hükme dayanak yapılmış olan manifestodan başka bir belge bulunmadığı da dosya münderecatından ve mahkemenin kabulünden anlaşılmaktadır. Manifesto, kaptanın gemisiyle naklettiği yükün neden ibaret olduğunu gösteren ve varılan yerin gümrük idaresine yapılan beyandır. Binaenaleyh malın davalıya aidiyetini gösteren bir belge değildir. bu itibarla ardiye ücretinin tahakkukuna neden olan iki balya yazı kağıdının davalının siparişi üzerine gönderilmiş olduğunun tesbiti gerekir. Bu bakımdan konişmentoyu tanzim ettiren yükletenden ve ithal rejimi hükümleri dairesinde ilgili mercilerden davalının siparişi üzerine malın gemiye yükletilmiş olduğunun tahkikiyle neticesine göre bir karar verilmek gerekirken noksan incelemeye müsteniden tahsil kararı verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ : Yukarda yazılı nedenle davalının temyiz itirazı yerinde görüldüğünden kabulüyle hükmün BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 11.5.1974 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.