 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1974/1375
K: 1974/1149
T: 04.04.1974
DAVA: Taraflar arasındaki davadan dolayı Espiye as. Hukuk Hakimliğince verilen 19.9.1973 tarih ve 158/441 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalılardan N.K. tarafından istenmiş ve temiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu; gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı Vekili müvekkili şirkete kasko şeklinde sigortalı davalılara ait kamyonun 12.9.1970 tarihinde dava dışı bir şahsa ait vasıtaya iras ettiği zarar sebebi ile o şahsa muhakemeten (7.045) lira ödemiş olan müvekkilinin ayrıca davalılarada (8.970) liranın davalılardan faizle tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı N. davacıdan zararı karşılığı (8.970) aldığını ve zarar görmüş bir kimse varsa kendisini dava etmesi gerektiğini ve davacının davaya hakkı olmadığının savunmuştur.
Mahkemece üçüncü şahsın zararı davacıdan ilama dayanılarak tahsil edilmiş olduğundan (7.045) liranın davalı N.K. ndan tahsiline karar verilmiştir.
Hükmü davalılardan N. temyiz etmiştir.
Daha önce açılan aynı mahkemenini 70/579 sayısında mukayyet dava (28 Ad 225 sayılı kamyon sahibi O.Ö. tarafından bu davanın davacısı A. Sigorta Şti. ile davalısı ve fakat hakkında bir karar ittihaz edilmeyen ve bu yön kesinleşen şoför M.D. aleyhinde açılmıştır. Bu davadaki davalılardan N.K. o davada taraf değildir.
Bu dava davalı N. in şoförü M. idaresinde kullandığı (61 AH 124 sayılı ) kamyonun 12.9.1970 tarihindeki olay sırasında zarar görmesi sebebiyle 1.9.1970 tarihli kasko sigorta poliçesine müsteniden ödediği (8.970) liradışında sözü edilen 970/579 sayılı davada verilen karar mucibinde N. in kamyonu ile çarpışması sonunda O.Ö. in kamyonunda vaki hasar dolayısıyla ödemek mecburiyetinde kaldığı (7.045) lira nın rücuan davalı N. den tahsiline ilişkindir. o halde davanın hukuki dayanağının mahkemece araştırılması gerekir. Davalı N.in öncek davada taraf olmadığına göre verilen karar onun yönünden kesin hüküm teşkil etmez. Bu itibarla davalı N.in aracının 3. şahıslara vereceği zararın davacı tarafından trafik sigortası ile garantili edilip edilmediğinin araştırılması ve edilmiş ise poliçesinin celp edilerek rücu şartalarının doğup domadığnın incelenmesi ve eğer davacı mahkeme kararı ile de olsa sorumlu olmadığı halde davacı sigortası ödemed bulunmuş ise bu ödemiy rücuan davalı N.den isteyebilmesi için Borçlar Kanunun 109. maddesi nin 2. bendinde yazılı şartalanı ve bu arada N. in böyle bir borçtahn sorumlu olup olmadığının incelenmeisi ve sonucuna uygun bir karar verilmes gerekirken yazıl şekildre hüküm tesisinde isabet görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebepten dolayı temyiz olunan hükmün davalı N. yararını BOZULMASINA, ödediği temyiz ilam harcının isteği halinde temyiz edene iadesine 4.4.1974 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.