 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1973/309
K: 1974/1249
T: 22.11.1974
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı bozma üzerine direnme yoluyla İstanbul 5. Asliye Ticaret hakimliğinden verilen 18.3.1970 gün ve 41-64 sayılı kararın bozulmasını kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel kurulundan çıkan 2.12.1972 gün ve 970/1-591-975 sayılı ilamın karar düzeltilmesi yoluyla incelenmesi davalı vekili tarafından verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla Hukuk Genel kurulunca dilekçe, düzeltilmesi istenilen ilam ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Türk Ticaret kanunun 84. maddesi hükmünce "Kanuna uygun olarak veya olmayarak tutulmuş olan ticari defterlerin münderecatı, sahibi ve halefleri aleyhine delil sayılır. Bu kadar ki; kanuna uygun olan defterler de sahibi lehine olan kayıtlar dahi aleyhindeki taşıtlar gibi muteber olup bunlar birbirlerinden ayrılamaz. "Bu hükümlerle anlatılan temel ilke ticari defterler kanuna uygun olarak tutulmuş olsun veya olmasın, içindekiler sahibi ve halefleri aleyhine delil sayılırlar. Ancak sözü edilen defterler kanuna uygun olarak tutulmuşlarsa içindekiler, sahibinin yahut haleflerinin lehinde veya aleyhinde olsunlar, geçerli sayılırlar ve bir kül teşkil edip birbirlerinden ayrılamazlar. Buradaki temel ilkenin bir sonucu olarak ticari defterler kanuna uygun olarak tutulmamışlarsa, içindekilerden sadece sahibi aleyhinde olanlar delil sayılır.
Olayda davacı, davalı şirketin ticari defterlerine dayanmış olup bu defterlerin kanuna uygun olarak tutulmadığı anlaşılmaktadır. 1965 yılı ticari defterlerinde davalı şirketin davacıdan 50.000 lira aldığı sabittir. 1965 ve 1966 yılı defterlerinde her ne kadar bu paranın ödendiği yazılı ise de, defterle kanuna uygun olarak tutulmadığından, yukarıda açıklanan yasal esaslar uyarınca 50.000 liranın ödendiği hususundaki kayıtlar sahibi lehine delil sayılamazlar. Bu sebepler ve düzeltilmesi istenen Genel kurul ilamında gösterilen gerektirici nedenlere göre Hukuk Usulü Muhakemeleri kanunun 440. maddesine uymayan düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlere Hukuk Usulü Mahkemeleri kanunun 440. maddesinde yazılı nedenlerden hiçbirine dayanmayan karar düzeltme isteğinin reddine aynı kanunun 442/3. maddesi gereğince takdiren 100 lira para cezasının düzeltme isteyenden alınmasına 22.11.1974 gününde oyçokluğu ile karar verildi.