 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1973/1088
K: 1976/209
T: 11.02.1976
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İstanbul 5. Ticaret Mahkemesine davanın kabulüne dair verilen 25/5/1970 gün ve 966/486, 970/171 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 12/3/1971 gün ve 13/3/1971 gün ve 12928 - 3376 sayılı ilamiyle (taraflar arasında düzenlenen sözleşmenin 12. maddesinde yer alan tazminat koşulu sözleşme serbestliği ilkesine kişilik haklarına, iyiniyet ve adalet kurallarına aykırı olduğu için Borçlar Kanununun 19 ve M.K. nun 23. maddesi gereğince geçersiz olduğundan tarafları bağlayıcı niteliği yoktur. Bu yön hakim tarafından doğrudan doğruya gözetilecek yönlerden olduğundan bu nedenle davanın reddinin iktiza ettiği) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki kağıtlar okunup iş anlaşıldıktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Taraflar arasındaki uyuşmazlığın çözümü ortaklık sözleşmesinin geçerli olup olmadığı yönünün tesbitine ilişkin bulunmaktadır.
Özel Daire bozma kararında da belirtildiği üzere gerçekten bireylerin kişiliklerini ekonomik varlıklarının temellerini ahlaki anlayışlarla bağdaşamayacak bir biçimde fiziki ahlaki ekonomik bakımdan tehlikeye sokan sınırlanmalar aşırı olup, bu sınırlamaları öngören sözleşmeler geçersiz sayılırlar. Ancak olayda sözlşme hükümlerinde öngörülen tazminat tutarı günün koşulları altında değerlendirildiğinde sözleşmenin geçersiz sayılmasını gerektiren koşulların gerçekleşmiş olduğundan söz edilemez. Kaldı ki davalı sözleşmeyi daha önce de fesih hakkını haiz bulunuyordu. O halde davaya esas tutulan sözleşmeyi daha önce de fesih hakkını haiz bulunuyordu. O halde davaya esas tutulan sözleşmenin geçerli olmasına ve diğer yönlerden taraflar arasında herhangi bir uyuşmazlık bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun olsa direnme kararı onanmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, usul ve yasaya uygun olan direnme kararının ONANMASINA dökümü aşağıda yazılı (87.750) kuruş ilam harcının temyiz edenden alınmasına avukat ücreti tarifesine göre davacı vekili yararına (1.000) lira vekalet ücreti takdirine 11/2/1976 gününde oyçokluğuyla karar verildi.