 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1973/511
K: 1973/68
T: 04.02.1974
DAVA : Kasten adam öldürmekten sanık M.Y. ve ölümle biten kavgada maktule el uzatmaktan sanık H.Y. nin yapılan yargılamaları sonunda; TCK.nun 448, 51)/2, 32, 33, 464/1 54/3. maddeleri uyarınca sanık M.Y.nin 12 yıl ağır hapsine ve sürekli olarak kamu hizmetlerinden yasaklanmasına ve cezası zarfında kanuni kısıtlılık halinde bulundurulmasına ve sanık H.Y.nin 6 ay hapsine 647 sayılı Kanununun 6. maddesi gereğince işbu cezasının teciline 8.000 lira manevi ve 2.094 lira 40 kuruş maddi tazminatın sanık M.Y. den ve 2.000 lira manevi 523 lira 60 kuruş maddi tazminatın sanık H.Y. den alınıp davacılara veraset ilamındaki hisseleri nisbetinde verilmesine ilişkin Afyon Ağır Ceza Mahkemesi'nden verilen 21.6.1973 günlü hüküm, katılan T.A. ve sanık M.Y.nin temyizleri üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesince incelenerek 14.6.1973 gün ve 3827/2394 sayılı ilamıyla bozulup yerine geri çevrilmiştir.
İlk hükümde direnmeyi kapsayan 21.8.1973 gün ve 204/168 sayılı son hükmün Yargıtayca incelenmesi katılan tarafından istenilmiş ve koşuluda yerine getirilmiş olduğundan dosya C. Başsavcılığının hükmün bozulması istemini bildiren 19.11.1973 gün ve 1.4300 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Öldürülenin havuç tarlasına zarar verilmesi konusunda çıkan bir kavgada tarla sahibi H.A. ın her iki sanığı dövmesi üzerine sanık M. nin elindeki bel küreği ile adı geçeni, kafasına vurup yere düşürdüğü ve yaralının kaldırıldığı hastanede olaydan 15 gün sonra beyin kanamasından öldüğü, ikinci sanık H.Y.nin ise kavgaya dahil olduğu hususların sübuta ermesi üzerine M. için TCK.nun 448. maddesiyle ve öteki sanık için 464/1 ve 54/3. maddeleriyle verilen mahkumiyet hükmünde ağır ve haksız bir tahrik bulunduğunun kabulü ile TCK.nun 51/2. maddesiyle cezalarda indirme yapılmıştır. Sanıklardan alınmasına hükmolunan maddi ve manevi tazminat tutarının da davaya katılanlara veraset ilamındaki payları oranında verilmesi kararlaştırılmıştır.
Özel daire ilamında, tahrikin ağır nitelikte olduğuna ve tazminatın davaya katılanlara hangi miktarlarda ödeneceğinin belirtilmemiş olmasına değinilerek hüküm bozulmuştur.
Direnme kararında, tarlaya zarar veren hayvanların sanıklara ait olduğunun sabit bulunmadığı, olayın çıkmasında sanıkların kusurlu olmadıkları, ilk saldırının öldürülenden geldiği belirtilerek ağır tahrikin takdirinde isabetsizlik bulunmadığı gerekçesine dayanılmıştır. Tazminatın veraset ilamına göre verilmesi öngörüldüğüne göre miktarlarının da açıklanmış sayılacağı öne sürülmüştür.
Dosyanın incelenmesinde: Öldürülenin, tarlaya zarar veren hayvanların sanıklara ait olduğu kanısıyla onları döverek H.yi kolundan ve M.yi kafasından, künt bir cisimle adi şekilde ve hafif derecede yaralamış olmasına göre kanunun aradığı ağır tahrikin kabulünde isabet bulunamamıştır. Olayda TCK.nun 51/1. maddesinin uygulanması Adalet ölçülerine daha uygun düşecektir. Öte yandan, öldürülenin mirascılarından sadece davaya katılanın karısı ve oğlu için tayin olunan tazminat miktarlarını, terekenin intikali gibi bir işleme tabi tutmak doğru değildir. Özellikle manevi tazminat, olaydan acı duyan davacılara mahkemece takdir olunacak oran ve ölçüler içerisinde verilmeli ve bu miktarlar ilgililerin duydukları acının ağırlığı gözönünde tutularak kararda belli edilmelidir. Bozma ilamı bu yönden de usule ve yasaya uygun bulunmuştur.
Şu hale göre, bozmaya uyulması gerekirken, yazılı şekilde önceki kararda direnilmesinde isabet görülmediğinden davaya katılan Ş.A. vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hüküm bozulmalıdır.
Karşı görüşler:
1 - Yukarıda çoğunluk görüşüne katılmayan üyelerden birisi mahkemenin dayandığı gerekçenin bütünü ile yerinde olduğu düşüncesinden hareket ederek hükmün onanması oyunda bulunmuştur.
2 - Azınlıkta kalanlardan altı üye ise, birinci bozma nedenindeki tahrik konusuna ilişkin direnmenin onanması ve tazminatla ilgili ikinci bozmaya yönelen direnmenin bozulması görüşünü belirtmişlerdir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle direnme hükmünün tebliğnamedeki düşünce gibi her iki yönden bozulmasına, depo parasının geri verilmesine 4.2.1974 gününde üçte ikiyi aşan çoğunlukla karar verildi.