 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1973/418
K: 1974/75
T: 04.02.1974
DAVA : Hakaretten sanık H.G.nin beraetine ilişkin İstanbul 1. Sulh Ceza Mahkemesi'nden verilen 14.11.1972 günlü hüküm davacının temyizi üzerine yargıtay ikinci ceza dairesince incelenerek 27.2.1973 gün ve 1555/1503 sayılı ilamiyle bozulup yerine geri çevrilmiştir.
İlk hükümde direnmeyi kapsayan 22.5.1973 gün ve 319/417 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi şahsi davacı vekili tarafından istenilmiş koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C.Başsavcılığının hükmün bozulması istemini bildiren 2.10.1973 gün ve 2/7268 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Şahsi dava üzerine yapılan duruşma sonunda sanığın beraetine ilişkin olarak verilen karar imza eksikliği nedeniyle bozulmuştur. Direnme kararında duruşma tutanağının her sayfasının imzalanması gerekmediği bitim yerinin imzalanmasının yeterli olduğu gerekçesine dayanılmıştır.
Davacı vekilinin temyizi üzerine yapılan incelemede : Duruşma tutanağının 20.4.1972 günlü oturuma ait üçüncü sayfasında hakim imzası bulunmakla beraber katip imzası bulunmadığı ve bozmadan sonra da bu eksiğin tamamlattırılmadığı görülmüştür.
CMUK.nun 264. maddesi duruşma tutanağının hakim ile zabıt katibi tarafından imzalanmasını öngörmüştür. Bunda güdülen amaç, tutanağın güvenilir bir belge olarak hükme esas olmasını sağlamaktadır. Tutanağın tek sayfada bitmesi halinde sonunun imzalanması ile yetinilmesi olağandır. Sayfaların çoğalması halinde ise her birinin ayrı ayrı imzalanması değiştirilme iddia ve ihtimallerini ortadan kaldırıcacağından zorunlu bir işlemdir. Bu durum yasanın amacına uygun bulunduğu gibi Yargıtay'ın kökleşmiş görüşüde bu yoldadır.
Şu hale göre bozmaya uyulması gerekirken ilk hükümde direnilmesi yasaya aykırı bulunduğundan davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle direnme hükmünün tebliğnamedeki düşünce gibi bozulmasına depo parasının geri çevrilmesine 4.2.1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.