 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1973/242
K: 1974/70
T: 04.02.1974
DAVA : Sahte senet tanzim etmekten sanık B.D. in yapılan yargılaması sonunda; suçu usulen sabit olduğundan hareketine uyan TCK.nun 342/1, 59. maddeleri uyarınca ve neticeden bir yıl sekiz ay ağır hapsine ilişkin Balıkesir Ağır Ceza Mahkemesi'nden verilen 8.6.1972 günlü hükmün sanığın temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek, 14.12.1972 gün ve 6711/7245 sayılı ilamıyla bozulup yerine geri çevrilmiştir. İlk hükümde yerine geri çevrilmiştir.
ilk hükümde direnmeyi kapsayan 15.3.1973 gün ve 1/49 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi C.Savcısı ve sanık tarafından istenilmiş sanık yönünden koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C.Başsavcılığının hükmün bozulması istemini bildiren 7.5.1973 gün ve 6/3098 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel kurulunca, okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Sanığın evrakta sahtekarlık suçu mahkemece sabit görülecek TCK.nun 349/son maddesi dalaletiyle 342/1. ve 59. maddeleri uyarınca verilen mahkumiyet hükmünün eksik inceleme nedeniyle bozulması üzerine "eski kararda direnilmesi" karar verildiği bildirilmiş ise de, CMUK.nun 260. maddesine uygun biçimde yeni hüküm kurulmamıştır.
Bozma üzerine ilk hüküm ortadan kalkmış olduğuna göre direnme halinde yeniden uygulama yapılarak usulüne uygun hüküm kurulması zorunludur. Zira anılan 260. maddenin 3. fıkrasında mahkumiyete ilişkin hükümlerde uygulanan Ceza Maddelerinin ve ceza miktarının belirlenmesi lüzumuna değinilmiştir.
Olayımızda hükmün esasını teşkil eden ve tefhim olunan kısa karar metninde, "bilahare yazılacak kararda gerekçesi gösterileceği üzere eski kararda direnilmesine karar verildi" denmekle yetinilmiştir. Gerekçeli karar aynı anda okunup anlatılmamış bulunmasına göre sonradan yazılan gerekçeli kararda uygulamanın gösterilmesi yeterli değildir.
İşbu usule aykırılık konusunda sanık vekili ile C. savcısının temyiz itirazlarının kabulü ile esası incelenmeksizin hükmün bu yönden bozulması gerekir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle direnme hükmünün tebliğnamedeki düşünceye sonuçta uygun olarak bozulmasına depo parasının geri verilmesine 4.2.1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.