 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1973/135
K: 1974/49
T: 28.01.1974
DAVA : Şarap etiketlerini tescil ettirmemekten sanık A.S.O ve O.S.nın yapılan Yargılamaları sonunda; beraetlerine ilişkin İstanbul 4. sulh Ceza Mahkemesi'nden verilen 23.9.1971 günlü hüküm katılanın temyizi üzerine Yargıtay 7. Ceza Dairesince incelenerek, 18.11.1972 gün ve 13345/13187 sayılı ilamiyle bozulup yerine geri çevrilmiştir.
İlk hükümde direnmeyi kapsayan 21.2.1973 gün ve 1094/130 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi müdahil vekili tarafından istenilmiş ve koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C.Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 21.3.1973 gün ve 7/3811 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Dava esasın incelenmesinden önce hükmün temyiz edilmez olup olmadığının görüşülmesi önerilmiş ve bu öneri oybirliği ile kabul edildikten sonra yapılan incelemede :
Çoğunluk görüşü; sanığın üzerine atılan suçun 4250 sayılı İspirto ve İspirtolu İçkiler Hakkındaki yasanın 29. maddesine uygun ve 200 liradan 1.000 liraya kadar ağır para cezasını gerektirmesine ve bu miktardaki para cezasından verilen beraat kararının sonradan değiştirilen CMUK.NUN 305/2. maddesi hükmünce, Yargıtay incelemesi dışında bırakılmış olmasına, usul yasalarında yapılan değişikliklerin kamu düzeni nedeniyle geriye doğru yürümesi hukukun genel ilkelerinden bulunmasına göre davanın Yargıtay incelemesi dışında bıkarılması yönünde toplanmıştır.
Karşı görüş, suçun 14.4.1971 tarihinde işlenmesine, bu tarihte yürürlükte olan CMUK.nun 305/2. maddesinde yukarı sınırı 50 lirayı geçmeyen hafif para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat kararlarının temyiz olunamaycağının gösterilmesine, suç tarihinden sonra değişikliğe uğrayan bu maddedeki para cezasının ölçü olarak nazara alınamayacağı cihetle temyiz isteğinin kabulüne ve işin esasının incelenmesine karar verilmesi yönünde belirmiştir.
Bu bakımdan CMUK.nun 305/2, 317. maddelerince temyiz edilemez olduğu anlaşılan hükme ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmelidir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle temyiz dilekçesinin reddine depo parasının geri verilmesine 28.1.1974 gününde üçte ikiyi geçen çoğunlukla karar verildi.