 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1973/20266
K: 1974/12804
T: 18.06.1974
DAVA: Taraflar arasındaki fazla çalışma parasiyle pazar yevmiyesi farkının ödetilmesi isteğiyle açılan davanın yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen 2466 liranın faizile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazla isteğin reddine ilişkin hüküm süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatı tarafından istenilmesi üzerine, dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 11.6.1975 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü temyiz eden davalı adına avukatı ile kaşı taraf adına avukatı geldiler. Duruşmaya başlanarak, hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek bırakılan günde dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR: 1- Davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu; hafta tatili pazardan başka bir gün ücreti ödenmek suretiyle kullanılmış olsa dahi, pazar günü yapılan çalışma için 1 günlük ücret mi yoksa iki günlük ücret mi verilmesi gerektiği noktasındadır.
İşyerinde haftanın 7 gününde 3 vardiya halinde çalışılmaktadır. Bu çalışmaların bir günü pek tabii olarak haftanın pazar gününe tesadüf etmektedir. Pazar günü istirahat etmeyerek çalışan işçiye haftanın diğer bir gününde ücretli olarak bir gün hafta tatili verilmektedir. Bu çalışma tarzı işyerinin niteliğinden doğmaktadır.
Taraflar arasındaki toplu sözleşmenin 31 nci maddesinin d bendinde; (fazla çalışma saatlerinde veya ulusal bayram, genel tatil ve hafta tatili günlerinde çalıştırılan işçilerin bu günler ve fazla çalışma saatleri karşılığı ücretlerinin.... bu şekildeki çalışmalar hiçbir suretle yerine izin verilmek suretiyle telafi edilemez) denilmekte ve aynı sözleşmenin 65 inci maddesinin C fıkrasında da; (hafta tatilinde çalıştırılan işçiye ücretinin bir misli fazlası tediye olunur) diye yazılı bulunmaktadır. Diğer taraftan, davalı Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı işyeri 10.9.1969 tarih ve 79 sayılı Yasanın 6 ncı maddesine göre 1.6.1963 tarihinden itibaren hafta tatilinden istisna olunan işyerlerinden sayılmıştır. Kaldı ki, toplu sözleşmelerde hafta tatilinin mutlaka pazar günü yapılacağına dair bir kayıt da mevcut değildir. Bilakis davacı vekilinin dayandığ sözleşmenin 60'ıncı maddesinin (b) fıkrasının yazılış şekli "5837 sayılı Kanuna göre 6 gün çalışmış olmak şartiyle 7 nci hafta tatil günü ile "hafta tatilinin muhakkak pazar günü yapılması gerekmediğinin taraflarca kabul edilmiş olduğu kanaatini teyit etmektedir. Bu suretle işyerinin çalışma sistemi zorunluğu ile pazar günü çalışan ve haftanın diğer bir günü de kendisine ücretli hafta tatili izni verilen davacıya çalıştığı pazar günü için 2 yevmiye verilmesine gerek kanuni ve gerekse mukaveleli bir zorunluluk yoktur. Bu itibarla, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, mahkemenin aksi görüşü benimseyerek davayı kabul edip yazılı şekilde hüküm tesis etmesi yasaya aykırıdır. Ve sonuç bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın 2 nci bendde açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 1.000 lira duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine oybirliğiyle karar verildi.