 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Ceza Dairesi
E: 1973/7751
K: 1973/7920
T: 16.10.1973
DAVA : İzrar ve hakaretten sanık Hüseyin oğlu (M), Mustafa oğlu (M) ve (S)nin haklarında yapılan duruşma sonunda: Suçları usulen sabit olduğundan T.C.K.nun 516/1, 482/3, 522, 72 ve 647 sayılı Kanunun 4/1. maddeleriyle 5435 Sayılı Kanun hükümlerine tevfikan ve içtimaen Mustafa oğlu (M)nin 603 lira 30 kuruş ve diğer sanıkların ise 550 şer lira ağır para cezaları ile mahkumiyetine ve sanıklar hakkında T.C.K.nun 95/2. maddesine göre tecilli cezalarının infazına mahal olmadığına dair Çaycuma Sulh Ceza Mahkemesi'nden verilen 30.5.1973 tarihli hükmün temyizen tetkiki sanıklar tarafından istenilmiş ve para depo edilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığı Yüksek Makamından onama isteyen 26.9.1973 tarihli tebliğname ile 1.10.1973 gününde daireye verilmekle okunarak gereği düşünülüp görüşüldü:
KARAR : Kısa süreli hapis cezalarının paraya çevrilmesinde asıl ceza paraya çevrilen hapis cezası olduğu 1712 sayılı kanunun 4. maddesinde açıkça ifade edilmiş olup bu kanunla bazı maddeleri değiştirilen 647 sayılı kanunda buna aykırı bir hüküm bulunmadığına göre son suçtan ötürü cezalar paraya çevrilmiş olsa dahi evvelce hükmedilen ertelenmiş cezanın T.C.K.nun 95/2. maddesi uyarınca çektirilmesine engel teşkil etmiyeceği halde hüküm yerinde çektirilmesine mahal olmadığına karar verilmesi yerinde değilse de bu husus infaza ilişkin bulunması itibarıyla C. Savcısının sonradan karar alması mümkün bulunduğundan bozma sebebi sayılmamıştır.
SONUÇ : Dosya ve duruşma zabıtnamesi münderecatına, toplanıp karar yerinde izah ve münakaşa edilen elverişli delillere, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre sanıkların temyiz itirazları varit görülmemiş olduğundan reddiyle haklarındaki usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğname veçhile ONANMASINA, depo paralarının irat kaydına 16.10.1973 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.