Davacı; davalının kira sözleşmesine aykırı davranışta bulunduğunu ileri sürerek 14500 liranın alınmasını istemiştir.

KARAR: Yapılan yargılama sonunda; olay, sözleşme, tanık sözleriyle sabit olduğundan 1000 liranın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine ve fazla isteğin reddine karar verildiğine ilişkindir.

Temyiz eden: Davacı.

Temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşuldu:

Kamu Yasalarınca kendilerine kamu gücü kullanma yetkisi tanınan kamu tüzel kişileri, Yasanın cevaz verdiği biçim ve derecede üçüncü kişilerle özel hukuk ilişkisi kurdukları zaman onlarla aralarında öteki özel hukuk gerçek ve tüzel kişileriyle bir ayrım gözetilmeksizin özel hukuk kurallarına bağlı olur ve o ilişkinin doğurduğu hak ve borçlardan kamu gücünü ileri sürerek kurtulduklarını veya ayrık tutulmalarını ileri süremezler. Nitekim Belediye kendi mülkünü yasaların tanıdığı olasılığa dayanılarak 2490 Sayılı Yasaya göre davacıya kiralamış ise de kira süresi içinde kiralananı yıkarak yola çevirmiştir. Bu yola çevirme durumu Belediyeye yasaların tanıdığı kamu gücünden ileri gelmektedir. Ancak Belediye bu kamu gücünü kullanma hakkını ileri sürerek davacı ile arasında kurulan özel hukuk ilişkisinin, kira sözleşmesinin, kendisine yüklediği borçlardan kurtulamaz. Nitekim özel hukuk gerçek kişisi de başkasına kiraladığı borçlara aykırı biçimde yıkamaz. Davada Belediye ile arada kurulan özel hukuk ilişkisinin kiracıya sağladığı haklara dayanılmış ve tazminat istenmiştir. Bu ilişkide kiracıya kiraya verene karşı özel hukukun sağladığı haklar Kamu Yasalarıyla sınırlıdır. Bu sınır görev yönünden belirmektedir. Şöyle ki kiracı sözleşmeye dayanarak yıkma biçiminde gerçekleşen muarazanın önlenmesini isteseydi kiraya veren kendisinin kamu gücünü, kamulaştırma hakkını kullandığını ileri sürerek görevin idari yargı yerine ait olduğunu ileri sürebilir, sürmese dahi mahkeme bunu resen gözetebilirdi. İdari yargıda usulünce bu hakkın gereği gibi kullanılıp kullanılmadığı incelenerek sonucuna varılırdı. Oysa tazminat istendiğine göre bu istek Belediyeye tanınan kamulaştırma hakkının kullanılması nedenine dayanılmakta, dava dilekçesinde açıklandığı üzere, aradaki kira sözleşmesinin belediyeye yüklediği borca aykırı davranışa dayanmaktadır. O halde mahkemenin görevi kapsamına giren bir dilek söz konusu olduğundan kira sözleşmesinin koşulları ve 2490 sayılı Yasanın 25. maddesinin son fıkrası incelenerek ve gerekiyor ve kapsamına giriyorsa 6830 sayılı Yasanın 20. maddesinin son fıkrası da gözetilerek karar verilmesi icap eder. Çünkü kamu kuruluşunun; özel hukuk hükümleri uyarınca girdiği borçtan kamu yasasının kendisine sağladığı hakları ileri sürerek kurtulabileceğinin benimsenmesi nesnel iyiniyet kurallarına aykırı olduğu gibi, idari yargı yeri bir yan kamu kuruluşu olsa bile onun özel hukuk kurallarıyla kurduğu ilişkinin doğurduğu hak ve 1413 borçların sınırını saptama görevi değildir. Bu nedenle esası incelenmek üzere karar bozulmalıdır.

Sonuç: Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle BOZULMASINA ve peşin harcın istek halinde geri verilmesine 7.1.1975 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972