 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1973/14141
K: 1974/220
T: 22.01.1974
DAVA : N.S. adına avukat D.S.S. ile T.C. Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü adına avukat U.P. aralarındaki dava hakkında İstanbul Asliye 3. Hukuk Hakimliğinden verilen 9.3.1972 gün ve 209 sayılı hükmün Dairenin 18.5.1973 gün ve 12774/6269 sayılı ilamiyle onanmasına karar verilmişti. Süresi içinde davalı avukatı tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşuldu:
KARAR : Emekli Sandığı, davacı kiracısına karşı 28.3.1967 gününde açtığı davada;
a) Kira farkı alacağını, b) Kira farkı alacağının dava gününe kadar birikmiş fazini, c) a ve b kalemlerinin toplamı olan alacağına dava faizi yürütülmesini istemiştir. Mahkeme kesinleşmiş kararında yukarıda gösterilen a ve b kalemlerinden sabit olan tutarı ana para ve faiz olarak toplam tutar belirterek hüküm altına alınmıştır. Böylece ilama bağlanan ana paranın birikmiş faiz alacağı ilamla koğuşturma konusu yapılarak 29.5.1970 gününde davacı kiracıdan tahsil edilmiştir.
Davalı Emekli Sandığı bundan sonra 15.7.1970 günlü icra kovuşturmasında önceki davanın açıldığı gün olan 28.3.1967 gününden dava konusu kira farkı ile faizleri toplamının tahsil edildiği güne kadar, önceki davada istendiği halde hüküm altına alınmış olmayan dava faizi toplamı 2.035.43 liranın ödenmesini istemiştir.
Bu istek önceki ilama bağlı bir istek olmadığı halde ilamlı takip konusu yapılmış ve bu yanlışlık benimsenerek bu son kovuşturma konusu 2.035,43 lira dava faizi davacı kiracıdan tahsil edilmiştir. Bu olumsuz saptama davası son kovuşturmaya konu olan 2.035,43 lira dava faizine karşılık mahkeme önceki kira davasında dava faizine hükmedilmediğini doğru biçimde tesbit etmiştir.
Karar düzeltme dileği yalnız önceki ilamının kapsam ve sınırını ve olayda kendiliğinden ödeme gerçekleştiği cihetle İcra İflas Yasasının 72. maddesinin uygulanmıyacağına yöneliktir, ödeme kendiliğinden değil yanlış esasa dayanan bir icra kovuşturmasına bağlı bulunduğundan mahkemenin önceki ilamı yorum biçimi doğru olduğundan düzeltme nedenleri yersizdir.
Ayrıcı Daire düzeltme nedenleriyle bağlı olduğundan 5434 Sayılı Yasaya göre Emekli Sandığının iradesini Yönetim kurulunun temsil edip tahsildarın (ihtirazi kayıtsız)çekincesiz para tahsil etmiş olmasını Borçlar Yasasının 113. maddesinin var sayılan irade ilkesini uygulamayı gerektirip gerektirmeyeceğinin tahsildarın yetkili avukatla birlikte parayı almış olmasının duruma etkisinin ne olacağının tartışılmasına yer yoktur.
SONUÇ : Usulün 440. maddesine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE ve Usulün 442. maddesi hükmünce 50 lira para cezasının karar düzeltme isteyene yükletilmesine 22.1.1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.