 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1973/338
K: 1973/428
T: 21.02.1973
DAVA : Zina yaptıkları yapılan yargılama sonunda anlaşılan sanık K.Ç. ve R.Ç.'in T.C.K.nun 440/1 - 2, 80. maddeleri gereğince neticeden yedişer ay hapislerine dair (Zara) Asliye Ceza Hakimliği'nden verilen 6.9.1972 tarihli ve 971/115 - 972/149 sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanıklar tarafından istenilmesi şartı yerine getirilmesi üzerine mahallinden gönderilip C. Başsavcılığından tebliğname ile daireye tevdi olunan dava evrakı incelendi;
Hükmedilen cezanın nev'i ve miktarına göre sanık R.Ç.'in duruşma isteğinin reddi ile tetkikatın duruşmasız yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
KARAR : Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçe ve takdire göre sanıkların sübuta ilişen temyiz itirazları yerinde olmadığından reddine, ancak:
Sanık K.Ç. hazırlık tahkikatındaki ifadesinde; kocası ile aralarında çıkan geçimsizlik sebebi ile müşterek haneyi terk ettiğini savunmuş ve adı geçen sanık tarafından açılan dava sonunda karı kocanın boşanmalarına karar verilmiş, her iki tarafta kusurlu olmaları sebebiyle evlenmekten memnuiyet verilmesine mahal görülmediği münderecatında açıklanan bu kararın temyiz edilmeyerek kesinleşmiş olduğu tebeyyün etmektedir. Ancak, o davada kocasının başkası ile gayri resmi karı koca gibi yaşadığı yolunda davacı K. tarafından ileri sürülen iddianın sübut bulup bulmadığı ve boşanma davasının hangi tarihte ikame edildiği dosyada mevcut boşanma kararından kesin surette anlaşılmadığına göre; zina suçunun, karı kocanın birbirlerinden ayrı yaşadıkları sıradamı işlendiği ve ayrılığa müştekinin başka bir kadınla nikahsız yaşamasının sebebiyet verip vermediği hususları araştırılarak sonucuna göre T.C.K.nun 442. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin karar yerinde tartışılması lüzumundan zuhul olunması,
SONUÇ : Kanuna aykırı ve sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde olduğundan hükmün tebliğname gibi C.M.U.K.nun 321. maddesi gereğince bu sebeplerden BOZULMASINA ve depo paralarının geri verilmesine 21.2.1973 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.