 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E: 1973/3365
K: 1973/5551
T: 23.05.1973
DAVA : Davacı A.R.F. ile davalılar tasfiye halinde Raybank ve Emlak Kredi Bankası'na müteallik olmak üzere (İZMİR) 1. Asliye Ticaret Mahkemesinden verilen 29.11.1972 tarih ve 169-240 sayılı hükmün müddeti içinde duruşmalı olarak temyizen tetkiki davacı vekilleri tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden dariye 19.3.1973 tarihinde gönderilmiş olmakla;
KARAR : Duruşma için tayin edilen 12.5.1973 Cumartesi günü belirli saatte, Yargıtay İcra ve İflas Dairesi duruşma salonunda oturum açıldı.
Mümeyyiz davacı A.R.F. yerine ibraz ettiği Ankara Barosu avukatlarından K.K. ile mümeyyizünaleyh davalılardan tasfiye halinde Raybank vekili Av. İ.A. geldikler. Diğer davalı Emlak Kredi Bankası vekili Av. B.S. davetiye tebliğine rağmen gelmediği tesbit olundu. Bunun yokluğunda açık duruşmaya başlandı.
Hazır bulunan mümeyyiz vekili ile temyizin müddeti hakkında bir diyeceği olmadığı anlaşılan davalı vekilinin sözlü açıklamaları dinlenerek duruşmanın bittiği kendilerine bildirildi.
Vaktin darlığı nedeniyle tetkikatın ikmali ve gerekli karanın itası duruşma anında mümkün olmadığından başka bir zamana bırakılmıştı.
Bugünkü kurul toplantısında evrak üzerinde de yeterli inceleme yapılarak gereği görüşülüp düşünüldü :
25.6.1963 gününde tetkik merciine verilen dilekçe H.U.M.K. 179 ncu maddesinde tesbit edilen şartları haiz dava dilekçesi niteliğini haiz olmayıp bir şikayetnameden ibarettir. Şikayetçi A.R.P. vekili bu dilekçede hasım göstermeyerek müvekkilinin adını yazmakla yetinmiş ve şikayet konusu 11.6.1963 günlü sıra cetveline itiraz diye nitelendirmiştir. Sıra setveline ithal edilen alacağın miktarı ve asası hakkında, usulen açılmış bir dava bulunmadığına arzettiği nitelik itibariyle İc. İf. K. 16-18 maddelerine dayanan şikayet dava olarak kabul olunamıyacağına ve mercii hakimi 28.6.1963 günlü, 1460 sayılı kararla şikayeti reddetmiş bulunmasına göre bu karar mesnet tutularak HUMK. 193 maddesi hükümlerinin uygulanmasına yer yoktur.
SONUÇ : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, temyiz olunan kararda yazılı gerekçelere göre yerinde bulunmayan temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun mercii kararının İ.İ.K. 366 ve HUMK. 438 inci maddeleri uyarınca ONANMASINA, 23.5.1973 gününde oybirliğiyle karar verildi.