 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E: 1973/11037
K: 1973/11613
T: 24.12.1973
DAVA : Alacaklı S.S.K. ile borçlu Nevzat'a müteallik olmak üzere (İSTANBUL) 8. İcra Hakimliğinden verilen 28.5.1973 tarih ve 618-278 sayılı kararın ONANMASINI mutazammın 9.7.1973 tarih ve 7621-7401 sayılı daire ilamının müddeti içinde tashihen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye 5.11.1973 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun 126 ncı maddesinde aynen; (kurum tarafından, yapılan bütün işlemlerle bu işlemler için ilgililere verilmesi veya bunlardan alınması gereken her türlü evrak ve belgeler ve bunların suretlerinden hiçbir resim, harç ve damga vergisi alınmayacağı) yazılıdır. Madde metninde kesin olarak belirtildiği gibi her türlü resim, harç ve damga vergisinden bağışıklık,
1 - Sosyal Sigortalar Kurumu tarafından yapılan işlemlere,
2 - Bu işlemler için kurumca ilgililere verilmesi veya onlardan alınması gereken her türlü evrak, belge ve bunların örneklerine, münhasırdır. Başka bir deyimle; Sigorta Kurumunun iç işlemleri ve bunlara ait olmak üzere düzenlediği veya diğer taraftan aldığı senet, makbuz, bordro, tutanak ilh.. gibi evrak ve belgelerle bunların örnekleri her türlü resim, harç ve damga vergisinden muaf tutulmuştur. Yargı harçları, yargı işlemlerinden alınması zorunlu bir harç türüdür, (K: 492, Mad.: 2). Mahkemelerce yapılan yargı işlemleri sigorta kurumunca yapılmış işlem diye kabul olunamaz.
Karar ve ilam harcına gelince; bu harç, nihai nitelik taşıyan, yani davayı sonuçlandıran, hakimin artık o anlaşmazlıktan elini çekmesini gerektiren nihai nitelikteki kararlardan alınan bir nevi yargı harcıdır, (kanun: 492, Tarife : 1, Bent : 3). Karara veya ilama, sigorta kurumunun bir işlemi olarak bakılamayacağı gibi, kurumca ilgililere verilmiş veya bunlardan alınmış bir belge olarak kabulü de mümkün değildir.
Yukardaki açıklamlardan anlaşılacağı gibi, 126 nci maddedeki (kurumun yaptığı işlemlere ve bu işlemler için ilgililere verdiği vaya bunlardan aldığı her türlü evrak ve belgelere ve bunların suretlerine) münhasır resim, harç ve damga vergisi bağışıklığının (karar ve ilam) harçlarına teşmili mümkün değildir. Nitekim kanun vaazı, 126. maddenin özelliğini, bağışıklığın sigorta kurumunun iç işlemlerine ve bunlarla ilgili belgelere ait ve münhasır olduğunu gözönünde tutarak ahiren tesis olunan Bağ-Kur'u daha geniş muafiyete kavuşturmak istemiş ve 1479 sayılı (Kağ-Kur) Kanunun 20 nci maddesinde; (Kurum tarafından açılan davalar ve icra koğuşturmalarının her türlü vergi, resim ve harçtan bağışık olduğu) şeklinde bir hüküm sevketmiştir. Bu hükmü, 506 sayılı Sosyal Sigortalar kanunun 126. maddesi ile bazı işlemlere ve belgelere hasren kabul edilmiş muaflığın genişletilmesini gerektirir şekilde kabulü ve buna dayanılarak yorum yapılmasına cevaz yoktur.
Madde metninden hükmün kavramı ve kapsamı (hiç bir tereddüt ve kuşkuya yer vermeyecek derecede açık ve kesin şekilde anlaşılması halinde bunun yorum yolu ile genişletilmesine veya başka anlama alınmasına Hukuk Kuralları müsait değildir. Vazıı-Kanun, SSK'nu yargı ve bu meyanda karar ve ilam harçlarından da bağışık tutmak istediği takdirde; İş Mahkemeleri, Bağ-Kur, Tapulama ve diğer bazı özel kanunlarda olduğu gibi bu maksadını açıkca belirtmek veya mevzu hükmü başka harçları da kapsar şekilde tadil etmek yetkisine haizdir.
SONUÇ : Varit olmayan ve H.Y.U Kanununun 440 ncı maddesinde yazılı sebeplerden hiç birine uymayan karar düzeltme isteğinin mezkur kanunun 442 ve İ.İ.Kanununun 366 ncı maddeleri uyarınca REDDİNE, 24.12.1973 gününde, oybirliğiyle karar verildi.