 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1973/2414
K: 1973/2929
T: 02.06.1973
DAVA : Taraflar arasındaki davanın Adana As. 4. Hukuk Hakimliğince görülerek sabit olan dava veçhile 30071.66 liranın % 10 faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine dair bozmaya uyularak verilen 12.3.1973 tarih ve 508/150 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı Avukatı tarafından istenmiş olmakla, duruşma için tayin edilen günde davacı avukatı Necati Eken ile davalı avukatı Muhittin Bülbül gelip temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması başka güne bırakılmıştı. Bu kerre dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Türk Ticaret Kanunun 4. maddesinin son fırkası hükmü gereğince ticari davalarda dahi deliller ve bunların ikamesi HUMK. hükmüne tabidir. Bozma kararında davalı amirin itibar emrine müsteniden davacının 3. şahsa ne kadar kereste teslim ettiğinin tahkiki lüzumuna işaret edilmiştir. Teslimatın Akkılıç İnşaat Kollektif Şirketine yapıldığı anlaşılmaktadır. O halde yalnız davacı defterlerinin tekkikine müstenit bilirkişi raporunda verilen sonucun kabulü suretile tahsil kararı verilmesinde isabet görülmemiştir. Kaldı ki davalı, bilirkişi raporuna vaki itirazında şirket defterlerinin de tetkikini istemiştir.
Türk Ticaret Kanunun yukarıda sözü edilen hükmü delaletiyle HUMK.nun 32. maddesi gereğince 3. şahıs yedinde bulunan defterlerin incelenmesi mümkündür. Davacı defterinin delil olarak kabul edilebilmesi Ticaret Kanununun 82 ve müteakip maddesinde yazılı şartların gerçekleşmesine bağlıdır. Bu itibarla davacı, davalı ve Akkılıç Şirketinin defterlerinin bilirkişi aracılığı ile incelenmesi ve sabit olacak alacağın tahsiline karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu üzere hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebeplerden dolayı davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 2.6.1973 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.