 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu
E: 1948/12
K: 1950/9
T: 12.04.1950
DAVA : Ceza Genel Kuruluna intikal eden ihitilafın mevzuunu, ceza davalarında ödenen posta ücretlerinin mahkuma tahmil olunup olunmıyacağı meselesinin halli teşkil etmektedir. Dosya arasında bulunan ilam örneklerinden hususi dairece posta ücretlerinin Devlet dairelerinin münasebetinden doğmuş bir masraf olduğu kanaat ve içtihadiyle mahkuma tahmil edilemiyeceği yolunda bir içtihat tesis edildiği ve Ceza Genel Kurulunca da buna aykırı bir görüş takip edilmekte bulunduğu anlaşılmıştır.
KARAR : Posta Kanununa ek 2721 sayılı kanunun bazı maddelerinin değiştirilmesine dair olan 5008 sayılı kanunla bunu takiben yürürlüğü giren 5584 sayılı Posta Kanununda resmi dairelerin posta işlerinin peşin ücret mukabili yapılacağı açıklanmak suretiyle ödenen ücret Devlet dairelerinin münasebetinden doğma bir mesraf olmaktan çıkarılmış ve bunun para karşılığı yapılan bir nakil işi olduğu esası kabul edilmiştir. Bununla beraber Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 407 nci maddesinde kamu davasının hazırlanması masrafları da dahil olmak üzere bütün masrafların mahkuma tahmil olunacağı yazılı bulunmasına göre davanın hazırlanması için gereken masrafların hükümlüye yükletilmesi kabul edilince, davanın sonuca erdirilinceye kadar istilzam eylediği diğer masrafların da bu hükme tabi olması zaruri bulunmaktadır.
Hukuk davalarında da posta ücretini tayin edilen zamanda mahkeme veznesine yatırmayan mümeyyizin temyiz talebinden vaz geçmiş sayılacağına dair olan 24.12.1941 gün ve 32 sayılı içtihatları birleştirme kararı ve posta ücretini vermeyen mümeyyizin temyiz talebinden vaz geçmiş sayılması yetkisinin Yargıtaya değil mahalli mahkemesine ait olduğuna dair olan 5.1.1949 tarih ve 1 sayılı diğer tevhidi içtihat kararı vardır.
Bunlardan başka Devlet dairelerinden peşin ödenen keşif ücretleri ve hakim ve bilirkişi yevmiye ve yol paraları hatta hastane ücretleri gibi masrafların mahkumlara yükletilmesi bütün dairelerin müşterek içtihadiyle takarrür etmiş bulunduğu cihetle posta paralarının bu hükümden ayrılmasına hukukan ve kanunen biri sebep yoktur.
Bu sebeplere binaen Devlet daireleri müraselatının peşin posta ücretine tabi tutulması 5008 ve 5584 sayılı kanunlarla kabul edildiğine ve her dava için ödenen posta ücretleri tutarı, ancak bu kanunların yürürlüğe girmesi tarihinden itibaren hesap edilebilir bir hale gelmiş olduğuna ve hesapta zorluk bulunması yürürlükte olan bir kanunun tatbik olunmaması için sebep teşkil etmiyeceğine göre posta ücreti alınmaması hakkındaki eski tatbik şeklinin idamesi lazım geldiğinden ve tatbikte ve hesapta zorluk olduğundan bahsile dermeyan edilen itirazlarda da isabet bulunmamıştır.
SONUÇ : Posta ücretlerinin kamu davasının istilzam ettiği masraflardan olması itibariyle Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 407 nci maddesinde yazılı muhakeme masraflarından madut bulunduğuna ve hükümlülere tahmili iktiza edeceğine 12.4.1950 tarihinde üçte iki çoğunlukla karar verildi.