 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1972/160
K: 1974/414
T: 17.04.1974
DAVA : Sosyal Sigortalar Kurumu tarafından yapılan kanun kapsamına alma işleminin iptaline ilişkin davanın kabulüne dair karar, Yargıtay 9. Hukuk Dairesince (Gerçekten davacı işveren, işyerinde muhasebeciden başka üç işçinin çalıştığını kabul etmiştir. Bundan başka, 4. kişi olan muhasebecinin ayda 250 lira karşılığında ve hizmet aktiyle çalıştığı konusunda bir uyuşmazlık yoktur. Böylece işyerinde sigorta kanunlarına göre dört işçinin çalışmakta olduğunun kabulü gerekir. O halde, mahkemece ilamda yazılı sebep ve düşüncelerle davanın kabulü yasaya aykırıdır) gerekçesiyle bozularak geri çevrilmiş, yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir. Temyiz eden : Davalı Kurum vekili.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnmeyi kapsayan son hükmün süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Davacı vekili müvekkiline ait işyerinde üç işçinin çalıştığını ve bunlardan başka hesap işyerine bakan muhasebeciye aylık ücret ödendiğini, muhasebecinin müstakil işyeri bulunup, davacıdan başka işverenlerin de işlerine baktığını ileri sürerek muhasebecinin sigortalı işçi sayılamıyacağından, işyerinin kanun kapsamına alınma işleminin yasaya aykırı bulunduğunu iddia ederek kurumca yapılan işlemin iptalini istemiştir.
Özel daire ile mahkeme arasındaki görüş ayrılığı, serbest muhasebecinin işçi sayılıp sayılmayacağı hususundadır. Bir kimsenin işçi sayılması için çalışan ilişkisinin hizmet akdine dayanması ve bu akitle çalışana yüklenilen işgörme ediminde işverene ait işyerinde onun denetim ve gözetimi altında yerine getirilmesi zorunludur. Olayda muhasebecinin kendisine ait müstakil büroda çalıştığı anlaşıldığından az önce belirtilen koşullar gerçekleşmemiş bulunmaktadır. Bu nedenle direnme kararı usul ve yasaya uygun olduğundan onanması gerekir.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanmasına 15 lira peşin harç alınmış olduğundan başkaca harç alınmasına mahal olmadığına 17.4.1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.