 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1972/1598
K: 1974/527
T: 15.05.1974
DAVA : Taraflar arasındaki tenkis davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; ÜSKÜDAR 1. Asile Hukuk Hakimliğinden verilen 13u/5/1971 gün ve 587/270 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 4/11/1971 gün ve 6055/6352 sayılı ilamiyle bozulmasına karar verilip yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; bazı sebep ve düşüncelerle önceki hükmüde direnmeye karar verilmiştir.
Temyiz Eden: Davalı Z. S. vekili avukat O. A.
Hukuk Genel Kurulun'da incelenerek direnmeyi kapsayan son hükmü süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR: Dosyadaki mirasçılık belgesinden M.'nin 30/1/1966 gününde öldüğü, M.'nin oğlunun bu sırada hayatta olduğu, diğer oğlu S.'nin kendisinden önce öldüğü anlaşılmaktadır. Davacı S.S. tarafından evlat edinilmitir. Az önce de belirtlidiği gibi S.'nin halefiyet yolu ile M.'nin mirasçısı olamaz. O halde, M.'nin mahfuz hisseli mirasçısı sıfatını taşımayan davasının tenkis davası açma hakkından söz edilemez.
Mirasçılık belgesinde S.M.'nin mirasçısı olarak gösterilmiş bulunması yukarıda açıklanan gerçek durumu değiştiremez. Bu nedenlerle mahkemece, Hukuk Genel kurulunca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının yukarıda ve özel daire bozma kararında açıklanan nedenlerle H.U.M.K. nun 429. maddesi uyarınca 15/5/1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.