 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1971/620
K: 1974/280
T: 27.03.1974
DAVA : Taraflar arasındaki tazmninat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Karadeniz Ereğlisi İş Mahkemesinden verilen 31/3.1970 gün ve 242/271 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafında istenilmesi üzerine Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 27/11/1970 gün 11495/13461 sayılı ilamiyle bozulmasına karar verilip yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; bazı sebep ve düşüncelerle önceki hükümde direnmeye karar verilmiştir.
Temyiz eden: Davacı E.İ.K. vekili avukat A.K.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnmeyi kapsayan son hükmün süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Mahkemece hükme esas tutulan 23/3/1970 günlü bilirkişi raporunda aynen "Meslek hastalığına tutulduktan sonra aynı iş yerinde çalışmaya devam eden davacının kazanç kaybı hesabı ilk raporun tarihi olan 11/7/1969 gününden itibaren ve 9 20.86 maliyeti üzerinden yapılmıştır." denilmektedir. Dosyadaki kağıtlardan meslek hastalığının 4/4/1968 tarihinden tesbit edildiği anlaşılmaktadır.
Meslek hastalığına maruz kalma nedeniyle işçinin işverene karşı açacağı tazminat davasının hukuki sebebi Sosyal Sigorta Kanunları uyarınca
sağlanan hakların dışındaki zararların ödetilmesi ilkesine dayanmaktadır. Bu açıdan tazminatın hesabında az önce değinilen kanunlarla tanınan hakların peşin sermaye değerinin mükerrer bir ödemeye yer vermemek için, takdir edilecek tazminattan indirilmesi gerekir. Meslek hastalığına maruz kalan işçi aynı işte çalışmaya devam etse dahi meslek hastalığından dolayı gördüğü işin niteliği itibariyle diğer işçilerden daha fazla çaba harcayacağı asıldır. Mahkemece, daha fazla çaba harcanmadığı olanak içinde görülmekte ise bu husus bilirkişiye incelettirilerek, davacının diğer işçilere göre daha fazla çaba sarfettiği sonucuna varıldığı takdirde meslek hastalığına yakalanılan gün yerine, bilirkişi raporunun düzenlendiği tarihin esas alınması usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenlerle direnme kararının bozulması gerekir.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının yukarıda ve özel daire bozma kararında açıklanan nedenlerle, H.U.M.K.nun 429 uncu maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27/3/1974 gününde oybirliğiyle karar verildi.