 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1970/741
K: 1974/576
T: 22.05.1974
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; DENİZLİ Asliye Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiş olmakla Yargıtay Ticaret Dairesinin 25/4/1969 gün 5400/2807 sayılı ilamı ile (olayda dayanılan belge davacının imzasını taşımasa bile davalıları ilzam eden bir belgedir. Bu itibarla davanın esası incelenmek) gerekir nedeniyle bozulmasına karar verilip geri çevrilmekle, mahkemece yeniden yapılan yargılama sonunda bazı sebep ve düşüncelerle önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden: Davacı vekili.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnmeyi kapsayan son hükmün süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Borçlar Kanununun 4040. maddesine 1/1/1957 günlü 6753 sayılı kanunla eklenen son fıkra hükmünce "gayrimenkul tellallığı akdi, yazılı şekilde yapılmadıkça muteber olmaz." Bu hükmün eklenmesini gerektiren nedenler ve hükmün yazılış biçimi birlikte mütalaa olunduğunda B.K.nun 404/son fıkrası hükmünün, buyurucu nitelikte bulunduğunun ve tellallık sözleşmesi için öngörülen yazılı biçimin isbat değil geçerlik koşulu olduğunun ve bütün bunların sonucu olarak mahkemece re'sen gözönünde tutulması gerektiğinin kabulü zorunludur. Yazılı olarak yapılması öngörülen bir sözleşmenin hukuken geçerlilik kazanabilmesi ancak o sözleşmenin taraflarca imzalanmış olmasıyla mümkündür. Sadece bir tarafça imzalanmış bulunan bir belge hukuken tek taraflı bir irade açıklaması niteliğini taşır ve hakkın esasına ilişkin bulunan biçim eksikliği nedeniyle tarafları bağlayıcı gücü haiz olamaz. Bu nitelikteki bir belgeye dayanan tarafın iyi niyetli olması dahi yukarıda yazılı biçime ilişkin olarak açıklanan hukuki esasları değiştiremez. Olayda dayanılan belge sadece bir tarafın imzasını taşımakta olması itibariyle geçerli bir tellallık sözleşmesinden söz edilemiyeceğinden direnme kararı usul ve yasaya uygun bulunmaktadır. Bu nedenlerle direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan direnme kararının onanmasına (15) lira peşin harç alınmış olduğundan başkaca harç alınmasına mahal olmadığına 22/5/1974 gününde oyçokluğuyla karar verildi.