 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1966/801
K: 1966/218
T: 06.07.1966
KARAR : 1 - Davacı işçi davalı işverenden Borçlar Kanununun 47 nci maddesi gereğince 25.000 lira manevi tazminat istemiştir. Mahkemece "istihdam edenin Borçlar kanunun 47 nci maddesi gereğince manevi tazminatla sorumlu tutulabilmesi için ne kendisinin ne de müstahdemin kusurunun şart olmadığı, hakimin özel hal ve şartları takdir ederek manevi tazminata hükmedebileceği, varsa müstahdemin veya istihdam edenin yahut her ikisinin kusurunu ve ödenin veya cismani zarara uğrayanın birlikte sebebiyet verme nisbetinin yahut müterafık kusurunun özel hal ve şartlar içinde takdir edilmesi gerektiği" yolundaki 22.1.1966 gün ve 7/7 sayılı iştihadı birleştirme kararında ön görülen esaslar gözönünde tutulmayarak 22.000 lira manevi tazminata hükmedilmiştir. Bu bakımdan, yerinde olan özel daire bozma ilamının 2 nci bendinde yazılı bozma sebebine uyulmaması isabetsiz bulunmuştur.
2 - Davacı, dava dilekçesinde Sosyal Sigortalar Kurumundan davadan önce aldığı maddi tazminat miktarını gözönünde tutmadan ayrıca ve doğrudan doğruya 45.000 lira maddi tazminat istemiş, mahkeme bu isteğini, maddi zarar ve ziyanın sigorta tarafından tamamen karşılandığını belirterek tamamen reddetmiştir. Usul hükmünce reddedilen miktara karşılık olarak vekalet parası ve yargılama giderlerinin davalı yararına hüküm altına alınması gerekirken davacının kurumdan aldığı maddi tazminat hüküm altına alınmış gibi hüküm tesisi ve bu yönü kapsayan bozma sebebine uyulmaması isabetsizdir.
SONUÇ : Davalı tarafın temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının açıklanan sebeplerden, Hukuk Usulü Mahkemeleri Kanunun 429 ncu maddesi gereğince BOZULMASINA, 6.7.1966 gününde birinci sebepte oy çokluğu ikinci sebepte oybirliğiyle karar verildi.
