DAVA : Davacı vekili; davalının kirası altında bulunan gayrimenkulü müvekkili bankanın kendi ihtiyacına tahsis ve bu suretle kullanmak ihtiyacında bulunduğundan kiralanan yerin boşaltılmasına karar verilmesini istemiştir.

Tarafların iddia ve savunmalarına, kira sözleşmesi, gelen karşılık yazılar ve verilen belgelere, toplanan delillere ve mahkemece hasıl olan kanıya göre davacı bankanın ihtiyacı samimi ve kanuna uygun görüldüğünden davalının kirası altında bulunan gayrimenkulden çıkartılmasına dair verilen hükmü Yargıtay 6. Hukuk Dairesince; (Dava 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Kanunun 7. maddesinin (B) bendine dayanılarak açılmıştır. Davacı, maliki bulunduğu gayrimenkulü, bankada çalışan memurlarına lojman olarak tahsis edeceğini ve bu sebeple ihtiyacı bulunduğunu iddia etmiş ve mahkeme de işbu iddiayı kabul ederek aktin feshine ve mecurun tahliyesine karar vermiştir.

Yukarıda adı geçen kanunun (B) bendinde kimlerin mesken ihtiyaçlarının temini için gayrimenkulün tahliyesinin istenebileceği açıkça işaret ve tasrih edilmiştir. Mezkur bentte ve müteakip bentlerde memurlarının lojman zaruret ve ihtiyacıyla bankalara dava açabilmek hakkı tanınmamıştır. Bu bakımdan davanın reddi iktiza ederken aksine görüş ve düşüncelerle mecurun tahliyesine karar verilmesi yolsuz görüldüğünden hükmün yukarıda gösterilen sebepten bozulmasına) karar verilip yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; bazı sebep ve düşüncelerle eski hükümde direnmeye karar verilmiştir.

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Kararı : 1 - 6570 sayılı Kanunun 7. maddesinde kiraya verenin meslek ve san'atını yapması ihtiyacında olması halinde kiracının çıkartılması kabul edilmiştir. Buna dayanılarak bankaların bankacılık işlerinde büro olarak kullanacağı yerlerde bulunan kiracıların çıkarılması istekleri kabul edilegelmektedir. Lakin bu, konut ihtiyacının kabulü demek değildir ve bu ihtiyaç kiraya verenin kendisiyle kanunda sayılan yakınlarının ihtiyacından ibaretttir. İhtiyacın kanunda sayılanlardan başkasına ilişkin olması halinde kiracının çıkartılması istenemez. Bankanın kendi görevlilerine iş evi vermesi, bankacılık faaliyetlerinden sayılmaz. Bankalar Kanunu hükümlerince çıkarılan komite kararıyla, bankalar görevlilerine, iş evi vermekle yükümlü kılınmış değildirler. Söz konusu karar, ancak, görevlilere iş evi vermek için bankalara gayrimenkul edinme yetkisi tanıyan bir karardır.

6570 sayılı Kanunun 7. maddesindeki kiracı çıkartma sebeplerine ait hükümler, kiraya verenlerle kiracıların zıt menfaatlerini uzlaştırmak üzere konulmuş hükümlerdir. Bu sebeple, bunların olduğundan dar veya olduğundan geniş yorumlanması, menfaatler dengesini bozar, nihayet, dairenin benzer olayda başka bir görüş benimsediği farzedilse dahi, bu görüş, Genel Kurulu bağlamaz; zira, söz konusu karar İçtihadı Birleştirme Kararı değildir. Bununla beraber olayların aynı olduğu dahi belli değildir.

2 - Yukarıda gösterilen sebeplerden ötürü doğru bulunan özel daire kararına uyularak davanın reddine karar verilmesi gerekir ve temyiz itirazları doğrudur.

SONUÇ : Direnme kararının dava reddedilmek üzere, Hukuk Yargılamaları Usulü Kanununun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 30.1.1963 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972