DAVA : 647 sayılı Kanunun "... kısa süreli hürriyeti bağlayıcı cezalar yerine uygulanabilecek cezalar..." başlığını taşıyan 4. maddesinde sahareten (Kısa süreli hürriyeti bağlayıcı cezalar yerine) bu maddenin 1 numaralı bendinde yazılı para cezaları ile diğer bendlerinde yazılı para cezaları ile diğer bendlerinde yazılı cezaların hükmolunabileceği hükmü vazedilmiştir. Şu hale; maddede (Kısa süreli hürriyeti bağlayıcı cezaların para cezasına çevrilebileceğini...) değil fakat (Bu hürriyeti bağlayıcı cezalar yerine para cezasına hükmolunacağı) tasrih edildiğine göre; bu madde hükmü tatbik edilmek suretiyle tayin olunan para cezalarının, o suç için hükmolunan temel ceza vasfını kazandığının hiç bir tereddüde yer vermeyecek bir kesinlikle tahakkuk eden hukuki bir bedahet olduğunudan şüphe edilemez. Yargıtay'ın bütün Ceza Dairelerinin ve Ceza Genel Kurulunun müstakar içtihat ve tatbikatı da bu merkezdedir.

KARAR : Diğer taraftan; ısrar mevzuunu teşkil eden TCK.nun 402. maddesinde ise belirli suçlardan dolayı mahkumiyet: (... tertip olunacak ağır hapis veya hapis cezası müddetine müsavi olarak failin, cürme vasıta kıldığı meslek ve sanatın tatilini mucip olacağı) yazılı bulunmuştur. Maddenin açık metninden anlaşıldığı veçhile; meslek ve san'atın tatili; ancak, ağır hapis veya hapis cezasını tayin ve tertip edilmiş olması ile mahdut ve mukayyet ve yalnızca bu hale maksur ve münhasırdır.

Bu itibarla tetkik mevzuu olan hadisede, sanığı 398. maddesine uygun fiilinden dolayı takdir hakkını kullanan Hakim, 647 sayılı Kanunun 4. maddesini uygulamak suretiyle temel ceza olarak bazı cürümlerde fer'i (TCK. 402), bazı cürümlerde de kanuni netice olarak ağır para cezası tayin ve tertip eylemiş olmasına ve binnetice ağır hapis veya hapis cezasının mevcudiyetinden bahse hukuken imkan bulunmamasına nazarın; TCK.'nun 402. maddesinde yazılı şartlar tahakkuk etmemiş ve mahkemece bu gerekçeye dayanılarak tesis olunan ısrar hükmünde usul ve kanuna uymayan bir cihet görülmemiştir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan sebeplere binaen C.Savcısının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının ve tebliğnamedeki aksine düşüncenin reddiyle hükmün ısrara ilişkin kısmının (ONANMASINA) ve uyularak verilen kısmının incelenmesi için dosyanın 2. Ceza Dairesine tevdiine 16.10.1972 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972