 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1972/183
K: 1972/528
T: 25.12.1972
DAVA : Mahkeme kararında, sanığın köy mer'asını sadece sürmesi, bu yeri zabt ve tasarruf ettiğini gösteremeyeceği sürülen yerin ekilmemiş olmasına göre "sürüp ekme" unsurunun da gerçekleşmediği belirtilmekte ve beraet hükmünde direnilmektedir. Bu konuda Yargıtay 6. Ceza Dairesi'nin bir kararı emsal olarak gösterilmektedir.
Yapılan incelemede, TCK.nun 513/2. maddesinde yer alan "sürüp eken kimse" deyimi ile sürme ve ekme eylemlerinin bir arada aranması amacının güdüldüğü düşünülemez. Yasa koyucu, sürenin de ekenin de tek başına cezalandırılmasını öngörmüştür. Bu kelimelerin yazılı şekillerinden her iki eylemin birbirinden ayrılmaz unsurlar olarak kabulü doğru değildir. Kaldı ki, sanık hazırlıktaki anlatımdan bu yere öteden beri tasarruf ettiğini söylemek suretiyle eylemindeki niteliği, zabt ve tasarruf kastını açıklamıştır.
Direnme kararında Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 11.12.1970 gün ve 6668/6654 sayılı kararı emsal gösterilmekte ise de aksi görüşteki daire kararı Genel Kurul için bağlayıcı örnek olarak düşünülemez.
Şu hale göre usule ve yasaya uygun bulunan bozma ilamına uyulması gerekirken yazılı şekilde ilk hükümde direnilmesi isabetsiz görüldüğünden C.Savcısının temyiz itirazının kabulü ile hükmün bozulması gerekir.