 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1972/129
K: 1972/129
T: 13.03.1972
DAVA : Özel dairenin bozma ilamında, taksim ve ifraz edilmiş ve tapuya o suretle geçirilmiş olmadıkça müşterek gayri menkullerin muayyen bir parçasının icra memuru tarafından tefrik edilerek davacıya verilmesine ve diğer hissedarların bu yerden çıkarılmasına yasa hükümlerinin müsait olmadığı gerekçesine dayanılmıştır.
KARAR : Yapılan incelemede, dava konusu tapusuz tarlanın, kardeş olan sanıkla şikayetçiye babalarında kaldığı ve olay tarihinden beş yıl önce aralarında fiilen taksim ve tefrik edildiği anlaşılmaktadır. Bu taksime göre kendi payına düşen yer üzerinde, anlaşmaya uygun olarak tasarruf etmekte bulunan sanığın 1967 yılında kız kardeşine ait bölümden 420 metrekarelik yeri kendi tasarrufu altındaki kısma katmak suretiyle müdahalede bulunduğu, ancak bu müdahalenin Sulh Hukuk Mahkemesinden verilen 25.10.1967 günlü kararla men edildiği ve kararın Yargıtay 8. Hukuk Dairesinden verilen 16.12.1968 günlü ilamla onanarak kesinleştiği görülmektedir.
Bu karar icra memurluğunca 28.6.1968 gününde usulüne göre yerine getirilerek adı geçenin bu yerdeki tecavüzüne son verilmiş ve sözü geçen kısım, sahibine teslim edilmiş olduğu halde, sanık bunu dinlemiyerek hükmen eli çektirilen yere olay tarihinde yeniden tecavüzde bulunmuştur. TCK.nun 309. maddesi adliye aleyhine işlenen suçlar arasındadır. Suç ve unsurunun bu yönden nazara alınması suçun niteliği icabıdır.
Eyleminin İcra ve İflas Kanununun 342. maddesi delaletiyle TCK.nun 309/1. maddesine uyduğunun kabulü ile hükümlülük kararı verilmesi ve bunda direnilmesi bu yönden kanuna uygun görülmüş olduğundan sanığın yerinde olmayan temyiz itirazının reddiyle hükmün onanması gerekir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle direnme hükmünün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 13.3.1972 tarihinde çoğunlukla karar verildi.