 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1967/150
K: 1967/158
T: 19.06.1967
DAVA : Türk Ceza Kanununun 54/1. maddesinin atıf yaptığı 53. maddesinin 2. fıkrasındaki tedbir, niteliği bakımından suçluluğu önleme, suçluyu ve toplama suça karşı koruma hedefini güden emniyet tedbirlerindendir.
Türk Ceza Kanununun 53. ve 54. maddelerinde cezai ehliyet olmayan yani kendilerine ceza verilmeyen suçlular için uygulanacak özel emniyet tedbirlerini düzenlemiş bulunmaktadır.
Emniyet tedbirlerinin amacı, suçları önlemek, faillerinin yeniden suç işlemlerine mani olmaktır. Böylece bir yandan suçluların uslandırılması terbiye edilmeleri veya tedavileri, öte yandan aynı zamanda topluma zarar vermeyecek hale getirilmeleri sağlanmış olabilir. Bu sebeplerden dolayı çağdaş ceza hukukunda emniyet tedbirlerinin gayesinin, hususi ve şahsi önleme suretiyle toplumun savunulması olduğu kabul edilmiştir. Nitekim emniyet tedbirlerinin uygulanmasında bir yandan suçun niteliği ve öte yandan muhtemel olan durumu gözönünde tutulur Emniyet tedbirlerinin uygulanması hem toplumun ve hemde suçlunun yararınadır (Paul Logoz, Commentaire du Code Pinal Suisse) C. 1, Sah. 51. a (Majno şerhi C. 1, S. 229), (Ş.Devrin, Ceza Hukuku 2, 446-449).
Bundan dolayı genel affın emniyet tedbirlerine tesiri söz konusu olamaz. Bu hususta kesinleşmiş tedbir kararları aftan sonrada devam eder. (T.Taner, Ceza Hukuku, Umumi Kısım S. 667), (S. Erman, S.Dönmezer, Nazarı ve Tatbiki Ceza Hukuku C. II/2, 962, (A.Pulat Gözübüyük, Türk Ceza Kanunu Şerhi, C.1 S. 378).
Bu itibarla da küçük suçlular hakkında 53. ve 54. madde hükümlerine göre hakim tarafından emredilen emniyet tedbirleri affın kapsamı dışında kalır. Çünkü:
Bu tedbirler hedefleri ve nitelikleri bakımlarından ceza değildirler.
Bu sebeplerle C.Başsavcılığının Af Kanununun yürürlüğe girmesiyle kamu davasının ortadan kaldırılmasına karar verilmesi gereğine ve bunun neticesi olarak da emniyet tedbirlerinin uygulanmasının devamına yer olmayacağına ilişkin itirazın reddine çoğunlukla 19.6.1967 tarihinde karar verildi.