 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1949/2
K: 1949/146
T: 09.11.1949
DAVA : Umumun istirahatini bozacak ve rezalet çıkartacak derecede sarhoş olarak eve geldiği sırada aralarındaki ihtilaf ve ahlaki gidişatı dolayısıyla kendisini eve kabul etmek isteyemeyen babasına küfrederek kavgaya başlayıp cebinden çıkardığı bıçağı, yaralamak kastiyle babasına salladığı ve mezkur bıçağın babasına değmeyerek bu esnada kavgayı bertaraf etmek için araya girmiş olan öz kardeşi Huriye'ye isabetle onu yaraladığı sabit olan sanık..'in fiilinin sübutuna mebni TCK.nun 52, 456/4, 457/1, 572. maddelerine tevfikan .. 2. Ceza Dairesince incelenerek; sanığın yaralamak kastıyla babasına salladığı bıçağın araya giren kız kardeşine rastlamak suretiyle yaralamış olmasından dolayı kızkardeşinin sıfatından neş'et eden şiddet sebebinin kendisine tahmil edilmeyeceği 52. madde hükmüne uygun ise de, yine bu maddede tasrih olunduğu veçhile suçun kastolunan babaya karşı işlenmiş sayılması ve bu sebeple 450. madde delaletiyle 457. maddenin 2. fıkrasının uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi yolsuz olduğundan bahisle bozularak yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; Olayda tatbik olunan C.K.nun mezkur 52. maddesi hükmünden mutlak olarak (suçun kastolunan şahsa karış işlenmiş sayılacağı) hakkında bir mana çıkarılamaya-cağına ve yaralamanın babalık sıfatı mevzuubahis olmayınca fiilin yalnız baba kastolunduğu halde ikinci bir şahsı yaralamaktan ibaret kalmasına ve ancak esbabı muhaffefe mevcut olan ahvalde cürmün kastolunan şahsa olan ahvalde bu hükme istinat edilmeyeceğine ve fiil haline inkılap etmeyen kasttan dolayı faile ceza verilmesinin ceza mevzuatına uygun düşmeyeceği bedihi bulunmasına ve nasıl ki, babayı öldürmek kastıyla atılan kurşunlardan baba müteessir olmayıp başka bir şahsın ölümü halinde fail hakkında 450/1. maddeye göre ceza verilmezse, işbu hadisede babanın yaralanmamış bulunmasına göre, 457. maddenin ikinci bendinin uygulanmasına kanunen imkan görülmemesine binaen, bozma kararı yerinde görülmediği beyanıyla eski hükümde ısrarı kapsayan, adı geçen mahkemeden sonradan verilen 9.5.1949 tarihli hükmün .. gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : İhtiva ettiği sebeplere göre ısrarı kapsayan hüküm usul ve kanuna uygun görüldüğünden, tebliğnamedeki tenkidi mahiyetteki mütalaanın reddiyle hükmün tasdikine oybirliğiyle karar verildi.