DAVA : Davacı vekili, 3008 sayılı Kanunun 40 ve 931 sayılı kanunun 62. maddeleri öngören yolda geçen zaman iş süresinden sayıldığı halde davalı kuruma ait işyerinde işçi olarak çalışan müvekkillerinin işveren tarafından temin olunan vasıtalarla diğer işçilerle birlikte toplu ve muhannen surette ikamet ettiği mevkiden alınarak uzak bir mesafede bulunan işyerine götürülüp getirilmiş olduğunu ve böylece yolda geçen süre ile işyerine varış ve işe başlama saatleri arasında işveren emrinde geçen iş süresinden sayılmadığını ileri sürerek; bunların fazla çalışma olarak kabulüyle karşılığının zamlariyle birlikte davalı kuruma ödetilmesini istemiştir.

KARAR : Mahkeme iddiasının kısmen gerçeğe uygunluğunu kabul ederek bir miktar isteği hüküm altına alınmıştır.

TEMYİZ EDEN : Davalı kurum adına Avukatları Fehmi Savaş ve Şemsettin Tüzmen

Temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü :

Dava 3008 sayılı Kanunun 40 ve 931 sayılı yasanın 62. maddelerine dayanan bir alacak isteğinden ibarettir.

Mahkeme iddianın kısmen gerçeğe uygunluğunu kabul ederek hüküm tesis eylemiştir.

Buna karşı davalı kurum mahkeme kararının dosyadaki belgeler karşısında yasaya ve usule aykırı olduğunu savunmuştur.

Davacı işçi Makine Kimya Endüstrisi Kurumuna ait olup istasyona 2300 metre mesafede kurulu bir fabrikada çalışmaktadır. Davalı cevap layihasında adı geçen fabrikanın belediye sınırları içinde olduğunu ve işçilerin sırf sosyal yardım gayesiyle kuruma ait araç ile götürülüp getirildiklerini öne sürmüştür.

Gerçekten Kırıkkale Belediye Başkanlığının 10.7.1970 günlü ve 534 sayılı yazısında aynen : (Makine Kimya Endüstrisi Kurumu Pirinç ve Çeliş Fabrikaları belediye hudutları içinde olup, pirinç fabrikası ve civarına Belediye ve halk vasıtaları Çelik Fabrikası civarında halk vasıtaları işlemekte oduğu) beyan edilmiştir.

Öte yandan bilirkişi raporunda davacının çalıştığı fabrika ile istasyon arasındaki mesafenin 2300 metreden ibaret olduğu belirtilmiştir.

3008 sayılı kanunun 40. maddesinin (b) fıkrasında işçilerin ikamet ettikleri mevkilerden uzak bir mesafede bulunan işyerlerine hep birlikte götürülüp getirildiklerini icabettiren işler ibaresi yazılıdır. Bir defa az önce sözü geçen belgeler karşısında uzak mesafe unsurunun gerçekleşmiş olduğunu imkan yoktur. Ayrıca buna bağlı olarak işçilerin hep birlikte işyerine götürülüp getirilmelerini zorunlu kılan mucip prensipten de söz edilemez.

931 sayılı kanunun yürürlüğe girmesinden sonraki süreye gelince : davacının çalıştığı belediye sınırları içinde ve yakın bir mesafede kurulu olduğu gibi halk araçları da bu yere sefer yapmaktadır. O halde işçilerin hep birlikte götürülüp getirilmeleri işin mahiyetinden doğmayıp mahza sosyal yardım gayesine matuf olmak ve binnetice araçta geçen zaman iş süresinden sayılmamak gerekir. Mahkemece bu yönler gözönünde tutulmaksızın ilamda yazılı sebep ve düşüncelerle davanın kısmen kabul edilmiş olması yasaya ve usule aykırıdır.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, 26.3.1971 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972