 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1971/137
K: 1971/1979
T: 18.02.1971
DAVA : Davacı avukatı, müvekkilinin davalıya ait işyerinde bekçi olarak çalışmakta iken haksız olarak işine son verildiğini, kıdem tazminatı ile fazla çalışma ve yıllık ücretli izin paralarının, hafta ve genel tatil gündeliklerinin ve ücretli izin alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek; bunlara ilişkin alacaklar toplamının davalıya ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
KARAR : Sabit olan dava uyarınca gerçekleşen, 8759 liranın faizile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazla isteğin reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davalı adına avukatı.
Temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI :
1- Yapılan soruşturmay, toplana delillere ve kararın dayandığı gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan yönlere ilişkin temyiz itirazları yersizdir.
2- İşyerinin 931 saylı İş Kanununun yürürlüğe girdiği tarihten önceki sürede 3008 sayılı İş Kanununa göre kanun kapsamına alınmadığına ve alınacak nitelikte bulunmadığının açık olmasına göre anılan sürede davacının işçi olarak kabulü mümkün değildir. O halde bu süre için istenilen hafta tatili ücretine, yıllık ücretli izin parasına hüküm verilemez. Kıdem tazminatının hesabında anılan süra hesaba katılamaz.
Mahkemenin bu yönü gözönünde tutmaksızın davacı işçiyi 1958 tarihinden beri işçi olarak kabul etmesi usul ve yasaya aykırıdır.
3- Davalı savunmasında davacının deponunu etrafında mevcut otlaklarda koyunlarını otlatmasına müsade edilmesine karşılk depoyu beklemeyi kabul ettiğini ileri sürmüş ve bu savunma davacı tarafından kabul edilmiştir. Ayrıca davalının ayda 150 lira ücret de vermeyi kabul ettiği de dosyada mevcut deliller ve belgelerle sabit olmuştur. O halde, il asgari ücret komisyonu kararında yazılı ücret ile aylık 150 lira ücret arasındaki farkın tahsiline ilişkin isteğin hesabı yapılırken 150 lira aylık ücretten başka otlaklardan elde edilen menfaat de nazara alınmalıdır. Bunun için de otlaklardan elde edilen menfaat bilirkişi aracılığı ile paraya çevrilmeli, aylık 150 liraya eklenmeli ve asgari ücret ile karşılaştırılmalı ve arada fark olursa bu miktara hüküm verilmelidir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın 2 nci ve 3 ncü bentlerde gösterilen sebeplerden BOZULMASINA, 1 nci bende göre davalının diğer temyiz itirazlarının reddiyle ihbar tazimanatına, hafta tatili ücretine ve 1969 yılı ücretli izin parasına ilişkin kısmının ONANMASINA, oybirliğiyle karar verildi.