 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1970/13577
K: 1971/4672
T: 22.03.1971
DAVA : Davacı avukatı, müvekkilinin davalı şirketin işyerinde çalıştığı sürece altı saatlik fazla çalışma ücretinin ancak üç saatinin ödendiği, geriye kalan üç saatlik fazla çalışma parasının verilmediğini ileri sürerek; buna ilişkin alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
KARAR : Sübuta eren dava uyarınca gerçekleşen miktarın davalıdan alınarak davacının varisleri olan karşı ve iki çocuğuna hisseleri oranında ödenmesine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDEN VE DURUŞMA İSTEYEN : Davalı Avukatı.
Dosya inclenerek temyiz isteğinin süresinde ve işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 9.3.1971 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmiştir. Duruşma günü temyiz eden ve duruşma isteyen davalı adına avukatı ile karşı taraf adına avukatı geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek bırakılan günde dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
YARGITAY KARARI : Davacı, günde altı saat çalışma yaptığını, bunun üç saatlik kısımının ödenmediğini iddia etmiştir.
Davalı şirket vekili ise, davacı işçinin günde onbir saat çalıştığını ve bunun sekiz saatlik kısmının normal ve üç saatlik kısmının da fazla çalışma olduğunu ve iki çalışma arasında geçen üç saatilk sürenin ara dinlenme süresi olup, bunun iş süresinden sayılmıyacağını savunmuştur.
Mahkeme, istek gibi karar vermiştir. Kararı davalı işveren temyiz etmiştir.
Dosyadaki belgelere ve tanık sözlerine göre, davacının günde sekiz saat normal çalıştıktan sonra üç saat boşta kaldığı ve tekrar üç saat süren fazla çalışma devresine girdiği ve boşta geçen sürede davalının emrinde olmayıp dilerse, yatıp istirahat etmek, dilerse davalının sağlıyacağı araçla Batman'a gitmek veya kalırsa kulüpte eğlenmek olanağına sahip olduğu anlaşılmaktadır. Böylece anılan süre 3008 sayılı İş Kanununun 42 nci ve 931 sayılı İş Kunununun 64 ncü maddelerinde yazılı ara dinlenme süresidir. Bu sürenin bir saatin üstünde olarak tesbit edilmesi de sözü edilen hükümlere uygundur. Ayrıca fazla saatler ile çalışma tüzüğünün 6 ncı maddesi de bu yönü teyid etmektedir. Davacının ara dinlenme süresinin zamanı ve miktarı hakkında bir şikayeti varsa, bunu çalışma teşkilatına yapması gerekir. O halde davacının ara dinlenmesi süresini iş süresine dahil edilmesini hedef tutan isteğinini kabulü mumkün değildir.
Mahkemeninin bu yönler üzerinde durmaksızın isteği hüküm altına alması üsule ve yasaya yakırıdır.
SONUÇ : Temyiz edilenm kararın gösterilen sebepten BOZULMASINA, davalı avukatı yararına takdir edilen 850 lira duruşma avukatlık parasının davacıya yükletilmesine oybirliğiyle karar verildi.