 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1970/12627
K: 1970/14142
T: 11.12.1970
DAVA : Davacı avukatı, müvekkilinin Metal-İş Sendikası üyesi olup aynı zamanda davalıya ait işyerinde saat ücretile haftada beş gün çalıştığını, hafta tatili ücreti ödenmekte ise de; çalışmayan Cumartesi günü parasının ödenmediğini ileri sürerek; şimdilik 100 liranın davalıya ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
KARAR : Sabit olmayan davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davacı adına Metal-İş Sendikası Avukatı ......
Temyiz isteğinin süresinde olduuğu anlaşımakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI : Dava, ödenmeyen Cumartesi günlerine ait ücretler toplamının hüküm altına alınması isteğinden ibarettir.
Mahkeme, Cumartesi günleri yapılan çalışmaların, sözleşmeden daha sonra kısmen veya tamamen tatile tabi tutulması halinde ücret ödenebileceği görüşünden hareket ederek davayı reddeylemiştir.
Buna karşı davacı, mahkeme kararının içtüzük, toplu iş sözleşmesi hükümlerile 3008 ve 931 sayılı Kanunların getirdiği hukuki kurallara aykırı olduğunu öne sürmüştür.
Gerçekten davacı işçinni işe başladığı tarihten itibaren Cumartesi günleri çalıştırılmadığı ve buna karşılık sadece çalışılan günlerle hafta tatili ücretlerinin kendisine ödendiği uyuşmazlık konusu değlidir. Öte yandan isteğe konu teşkil eden hak, hem 3008 ve hem de 931 sayılı Yasaların yürürlükte olduğu sürelere ilişkindir. 3008 sayılı Yasanın 53 ncü maddesi, "her türlü işlerde uygulanmakta olana günlük veya haftalık çalışma sürelerinin kanunen daha aşağı hadlere indirilmesi keyfiyetinin, işçi ücretlerinde eksilmeye sebep tutulamayacağını" öngören bir hüküm getirmiştir. Ayrıca anılan Yasanın 45/2 nci maddesinde ise: "Cumartesi günleri tatile tabi tutulmak mecburiyetinin, günlük, haftalık veya aylık ücretler üzerinde eksiltme yapılmasına sebep olamayacağı" yazılıdar.
Öte yandan 931 sayılı Yasanın 38/2 nci maddesinde Cumartesi günleri çalışmalarının kısmen veya tamamen tatile tabi tutulması halinde, günlük, haftalık veya aylık ücret tutarlarında eksiltme yapılmasına sebep teşkil edemeyeceği hakkında bir hüküm yer almıştır. Gerek iş aktinin bir unsuru haline gelen iç yönetmelikte ve gerek toplu iş sözleşmesinde, haftalık kanuni iş süresinin 48 saat oludğu esası kabul edilmiştir. O halde haftada 48 saat çalışmak üzere işe alınan işçinin işe amade olmasına rağmen çalışma süresinin daha aşağı sınırlara indirilmesi suretile ücretinde bir eksiltme yapılmış bulunması az önce iktibas edilen maddelerdeki hukuki esasalara aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen sebeplerden BOZULMASINA 11.12.1970 gününde oybirliğiyle karar verildi.