 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1969/12628
K: 1970/1666
T: 25.02.1970
DAVA : Davacı, iş göremez bir duruma gelmesi sonucu işten ayrıldığını belirterek, kıdem tazminatı istemiş mahkemece, davanın reddi cihetine gidilmiştir.
Davacının, iş sözleşmesini; İş Kanununun 16/1 (a)'ya göre bozması takdirinde şayet diğer şartlar dahi gerçekleşmişse kıdem tazminatına hak kazanacağı, anılan Kanunun 14. maddesi hükmü gereğidir. Şu duruma göre kararın dayandığı gerekçe bakımından olayda 16/1 (a) da öngörülen bildirimsiz fesih sebebinin gerçekleşip gerçekleşmediğinin incelenmesi gereklidir.
KARAR : Olayda davacının işgücünü 2/3 oranında yitirerek işi bıraktığı uyuşmazlık konusu değildir. Bu oranda işgücünü yitirmiş bir kimsenin, özellikle maluliyeti doğuran hastalığının ve gördüğü işin niteliklerine göre çalışmaya devam etmesinin yaşayışı için tehlike teşkil edeceği şüphe dışıdır. Öbür yandan, hastalığın hizmet akdinin konusu işin yapılmasının sözleşme sırasında ilinmeyeceği de söz götürmez. Bundan başka, anılan fıkradaki "sebeb" kelimesinin işin niteliğiyle ilgili olarak kullanılmış bulunduğu, fıkranın konuluş amacından açık olarak anlaşılmaktadır. Aksi durumda kıdem tazminatından yoksun kalmak istemeyecek olan işçinin sağlığı ve yaşayışı için var olan tehlikeye rağmen çalışma mecburiyetini kabul etmek gerekir ki, bunun özel bir planda iş hukukunun koruyucu ruhuna ve genel ir planda da insanın fizik varlığının korunması ile ilgili temel düşüncelere aykırı düşeceği belirgindir. Bu günkü toplumsal düşünceler bakımından çok daha önemsiz hususların bildirimsiz fesih sebebi sayılmasına rağmen, insan varlığını hedef tutan tehlikelerin haklı fesih nedeni olarak kabul edilmemesi yollu düşünce tecviz edilmez.
SONUÇ : Temyiz olunan hükmün yukarıda gösterilen sebebten BOZULMASINA, 25.2.1970 gününde oybirliğiyle karar verildi.