 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1968/1960
K: 1968/6996
T: 07.05.1968
KARAR: Dava, ihbar önellerine uyulmaksızın iş aktinin bozulması sebebine dayanan bir tazminat isteğine ilişkindir.
Davalı taraf, davacının yıllık ücretli izin süresinin sona erdiği tarihten itibaren iki gün içinde işine gelmemesi sebebiyle aktin bozulduğunu savunmuştur.
Davacının yıllık ücretli izin hakkının 7.8.1967 tarihinde kullanmaya başladığı konusunda bir uyuşmazlık yoktur. Davacı izin süresinin sona erdiği 21.8.1967 tarihini izleyen üçüncü gün işine gelmiş ise de; işveren tarafından akdin bozulduğu bildirilerek işyerinde çalıştırılmamıştır.
Gerçekten 931 sayılı Kanunun 17 nci laddesinin (f) fıkrası işçinin, işverenden izin almaksızın veya haklı bir sebebe dayanmaksızın ardı ardına iki gün işine devam etmemesi halini, sözleşmesinin bozulması için yeterli görmüştür. Mahkemenin aksine olarak ardı ardına üç gün işe devam halinde iş sözleşmesinin bozulabilecği yolundaki görüşü doğru değildir. Ancak fesih hakkının doğması için ardı ardına iki gün işe gelmemenin haklı bir sebebe dayanmaması gerekir. Uzun zamandanberi işyerinde çalışan davacının mücerret iki gün işine gelmemesi sebebiyle haklarında yoksun bırakılması afaki iyiniyet kurallarına da uygun düşmez. Zira herkes haklarını kullanmakta ve borçlarını yerine getirmekte afaki iyiniyet kuralarına uymakla yükümlüdür. O halde, davacı işçinin işine iki gün gelmemesi sebebi üzerinde araştırma yapılmalı ve bu devamsızlığın haklı bir sebebe dayandığı anlaşılırsa şimdiki gibi hüküm tesis edilmeli ve aksi sabit görüldüğü taktirde dava reddolunmalıdır.
Mahkemece 931 sayılı kanunun 17 nci maddesinin (f) fıkrasına yanlış anlam verilerek ilamda yazılı sebep ve düşüncelerle ihbar tazminatı isteğinin hüküm altına alınmış olması yasaya ve usule aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarda açıklanan sebepten BOZULMASINA, 7.5.1968 gününde karar verildi.
