DAVA : Mahkeme, bozma sebeplerinin yerinde olmadığını belirtmekle

beraber bozma ilamına uymuş ve bozma ilamı gereğini yerine getirmiştir.

Hukukumuzda kısmi direnmelere de cevap verilmektedir. Bu bakımdan aslolan,

hakimin bozma ilamının benimsemediği kesimlerine karşı direnmesidir. Bu esas

Anayasanın 132. maddesine dayanır ve hakimin yargı bağımsızlığı çevresinde

vicdani kanısına göre hüküm verme gereği şeklinde ifade olunur. Ne var ki, bu olayda hakimin bozma nedenlerini yerinde görmemesi, görüşündedir ve hükmün

dayandığı gerekçeyle yapılan işlemler, bozmanın aslında benimsendiğini

belirtecek niteliktedir. bundan başka Türk Yargıtayının kökleşmiş

içtihatlarına göre, hakim ara kararıyla açıkça direnme cihetine gitse dahi,

şayet bozma dairesinde bir takım işlemler yapmışsa, bozma kararına eylemli

olarak uymuş sayılır ve bu eylemli uyma, o ara kararını bir kazanılmış hak

durumu söz konusu olmaksızın bertaraf eder. Şu hale göre bu yönü hedef tutan temyiz itirazları reddedilmelidir.

KARAR : Öbür yandan, bir toplu iş sözleşmesinde vecibevi hükümleriyle normatif hükümlerini birbirinden ayırt etmek gerekir. Toplu iş sözleşmesinin bu davada söz konusu olan 32. maddesi, kıdem tazminatına ilişkin bulunduğu için, normatif mahiyettedir. Normatif hükümlerin ise objektif hukuk kuralı niteliğini taşıdıkları ve maddi anlamda kanun oldukları söz götürmez. Bozma ilamında da anlan 27/5/1958 gün ve 15. E., 5K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararında ifade olunduğu gibi,"iş hukukuna ait hükümlerin tefsirinde tereddüt halinde işçinin lehine olan hal şeklinin kabul edilmesi, iş hukukunun ana kaidelerinden" dir. Gene bozma

ilamında işaret olunduğu üzere, toplu iş sözleşmesinin normatif hükümlerinin başka başka görüşlere elverişli bulunması durumunda, işçi aleyhine belirecek bir yoruma gidilmemesi, yabancı hukuklarda da kabul olunmaktadır. (Bkz.

Reisoğlu, S:Türk hukukunda toplu iş sözleşmeleri, Ankara, 1967 , sh: 69 ve

dipnot. 187) Bunun nedeni, açıktır: Zira toplu iş sözleşmesi hükümleri, kural olarak, işçiler için asgari şartlar olarak ön görülmüşlerdir. Diğer taraftan toplu iş sözleşmelerinin Türkiye Cumhuriyeti Anayasasında düzenlenme

biçimleri de, hukukumuz açısından, bu yoldaki bir yorum gereğini yeterince

açıklar. Genel bir planda, yorum yapılırken iş hukuunun işçileri koruyucu

niteliğinin gözden kaçırılmaması gereği, tanınmış hukukçular tarafından da

ifade edilmektedir. (Örneğin, bkz. Hueck, A./Nipperdey, H.C? 11; Brun/

Galland, Droit du Travail, 1958 , No: 1-132) Hemen belirtilmek gerekir ki

böyle bir anlayış, eşitlik ilkesine de aykırı değildir. Çünkü Anayasa, m. 41 de geleneksel anlamdaki eşitlik yanında sosyal adalet düşüncesine yönelen bir başka eşitlik daha öngörülmüştür. (Bu hususta, bkz. : Esen, B.N., Anayasa

Mahkemesine göre Türk Anayasa Hukuku anlayışı, 1966, sh: 69) ve burada, bu

nitelikteki eşitlik anlayışı söz konusu olmaktadır. Dairenin, bütün bu

hususlar mahkemece gözönüne alınacağı varsıyımından hareket eylediği için,

bozma ilamındaki açıklamasını yeterli görmesi tabii sayılmalıdır. Hiç şüphesiz hakim, bu durumda dahi, mahkemenin deyimiyle "hak ve hukuka" göre

karar vermektedir; yoksa, mahkeme kararında ifade olunduğu gibi, taraflardan biri lehine hareket etmemektedir. İki durum arasındaki ayırım açık ve

Dairenin son kez anıldığı şekilde bir bozma yapmayacağı yönü ise,

belirgindir. Şu hale göre, bu cihetleri hedef tutan temyiz itirazları da

yerinde değildir.

Kıdem tazminatının hesabında bir yaılma yoktur.

Davacının sair temyiz itirazları da kesinleşen hususlara ilişkindir.

Kesinleşen yönler, Yargıtay incelemesine konu teşkil etmez. O halde,

bütün temyiz itirazları reddedilmeli ve sonucu bakımından doğru olan hüküm

onanmalıdır.

SONUÇ : Temyiz olunan hüküm yukarıda açıklanan sebeplerden

dolayı ONANMASI, 9.4.1968 tarihinde karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972