 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1967/4390
K: 1967/4290
T: 16.05.1967
DAVA VE KARAR: Davacı, her gün yaptığı 6 saatlik fazla çalışma ile genel tatil günlerinde yaptığı çalışma karşılığını istemiştir.
Davalı, davacının fazla çalışma yaptığını kabul etmekle beraber gündeliğinin içinde fazla çalışma parası da bulunduğunu ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme, savunmayı kabul ederek davayı reddetmiştir. Kararı davacı temyiz etmiştir.
1- Davacının gündelik çalışma süresinin 14 saatten ibaret olup bunun 6 saatinin fazla çalışma olarak kabulü gerekeceği tanık sözleri, hatta davalının kabulü ile sabittir.
Öteyandan davalı tanıkları, davacının gündeliği içinde fazla çalışmadan doğan alacağının da bulunduğunu bildirmişlerdir.
Ancak, İş Kanununa göre davacıya yılda 90 işgününü geçmemek üzere günde 3 saat fazla çalışma yaptırmak mümkündür. Davacının gündeliğinin günlük normal çalışması ile üç saatlik fazla çalışmayı kapsadığı kabul edilmelidir. Az önce belirtildiği üzere, davacının sabit olan 6 saatlik fazla çalışmasının arta kalan 3 saatlik çalışma karşılığını gündeliğinin karşılamadığı düşünülmelidir.
O halde, davacının gündeliğinin dışında kalan 3 saatlik çalışması karşılığı hesap edilerek tutarına karar vermek gerekir.
2- Davacı ayrıca genel tatil günlerinde yaptığı çalışma karşılığını da istemiştir. Mahkemede bu konuda bir inceleme yapmamış ve bir karar vermemiştir.
O halde, davacının genel tatil günlerinde çalışma yapıp yapmadığı yönünde gerekli inceleme ve araştırma yapılarak varılacak sonuç uyarınca bir karar verilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın iki bentte gösterilen sebeplerden BOZULMASINA, oybirliğiyle karar verildi.
