 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1967/3788
K: 1967/5729
T: 19.06.1967
KARAR: Davacı, haftada devamlı 48 saat çalıştığını ve 48 saat dinlendiğini bildirmiş ve bu duruma göre gerçekleşen fazla çalışma paralarını istemiştir.
Davalı 20.1.1966 günlü oturumda, davacının iddiasını aynen tekrar etmiş, fakat buna rağmen fazla çalışma isteğinin reddini bildirmiştir.
Dinlenen davacı tanıkları da, davacının iddiasına uygun bilgi vermişler, davalı tanıkları ise, davacının günlük çalışma süresinin 8 saat olup bunun üstünde bir çalışmasının bulunmadığını bildirmişlerdir.
Mahkeme, tanık sözlerini takdir ettiğini bildirerek davacının günde 8 saatin üstünde bir çalışması bulunmadığı sonucuna vararak isteği reddetmiştir.
Az önce bildirildiği üzere davalı, davacının haftanın devamlı olarak 48 saatinde çalıştığını ve 48 saatinde dinlendiğini açıkça bildirmiş, fakat bu biçim çalışmasının fazla çalışma olarak kabul edilemeyeceğini savunmuştur.
Bu durumda, davacının hafüamıt çalışma şekli belli olmuştur. Bu da davacının iddiasında bildirdiği çalışma şiklidir.
Artık bu konuda yani davacının hafta içideki çalışmasının şeklini tesbit yönünden inceleme yapılması, örneğin tanık dinlenerek bunların verdiklerii bilginin takdir edilmesi doğru değildir.
O halde, İş Kanununun 35 inci maddesine göre davacının haftalık çalışma süresi toplamına bakılmaksızın sadece günlük 8 saatin üstündeki çalışma süresinin miktarı tesbit edilerek, bunların fazla çalışma olarak kabulü gerektir.
Mahkemenin tarafların beyanları ile davacının haftalık çalışma şekli belli olduğu halde, tanık sözlerine dayanarak günde 8 saat çalıştığı ve bunun üstünde bir çalışması bulunmadığı gerekçesiyle davayı reddetmesi usule ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın gösterilen sebepten BOZULMASINA, 19.6.1967 gününde karar verildi.
