DAVA : Davanın konusu, 1956,1959 yılları arasında gerçekleşen fazla çalışma paralarının ödetilmesi isteğine ilişkindir.

Mahkeme, iddiayı sabit görerek fazla çalışma paralarını hüküm altına almıştır. Buna karşı davalı taraf mahkemece zamanaşımı savunmasının gözönünde tutulmamış olması sebebiyle hükmün bozulmasını istemiştir.

Gerçekten davacı,4.12.1961 günlü dilekçesiyle fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 1956-1959 yılları arasında gerçekleşen fazla çalışma paralarının ödetilmesini istemiş ve mahkemece de iddia sabit görülerek bu yolda bir hüküm tesis olunmuştur.

KARAR : Bu kere davacı, 4.12.1966 tarihli dilekçesiyle yine yukarda belirtilen süre içinde gerçekleşip ilk davada saklı tuttuğu fazlaya ilişkin haklarını istemiştir. Buna karşı davalı taraf, ilk cevap layihasında zamanışımı savunmasında bulunmuştur. İlk dava dilekçesinde fazlaya ait hakların saklı tutulmuş olması zamanaşımının cereyanına engel teşkil eden bir sebep niteliğinde düşünülemez. Zira bu hal, Borçlar Kanununun 132. maddesinde, zamanaşımını kesen veya durduran sebepler arasında sayılmış değildir. Öteyandan anılan Kanunun 126. maddesinin 3. bendinde işçi ücretleri hakkındaki davaların beş yıllık zamanaşımına tabi olduğu yazılıdır. O halde, mahkemece zamanaşımı savunmasının gözönünde tutulmayıp isteğin hüküm altına alınmış olması yasaya ve usule aykırıdır. ve davalı tarafın temyiz itirazı bu bakımdan yerindedir.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen sebepten BOZULMASINA, 27.4.1967 tarihinde karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972