Yargıtay içtihatları bölümü

Yargıtay Kararı

T.C.

YARGITAY

9. Hukuk Dairesi

E: 1967/2129

K: 1967/11802

T: 06.03.1967

KARAR: Davanın konusu, fazla çalışma parası ile çalışılan hafta ve genel tatil gündeliklerinin zamlı tutarının ödetilmesi isteğine ilişkindir.

Mahkeme, sendika tarafından 274 sayılı Kanunun 14 üncü maddesinin (e) fıkrasına göre açılmış olan dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar vermiştir.

Buna karşı davacı sendika mahkeme kararının yasaya ve usul hükümlerine aykırı olduğunu ileri sürmüştür.

Gerçekten davacı Tez Büro İş Sendikası üyesi bulunan işçinin yazıl başvurması üzerine 274 sayılı Sendikalar Kanununun 14 üncü maddesinin (e) fıkrasına dayanarak iş bu davayı açmıştır. Anılan fıkrada, sendikanın, mevzuattan, örf ve adetten, toplu iş sözleşmesinden veya mesleğin ortak menfaatlerinden doğan konularda veyahut yazılı başvurmaları üzerine 2 nci maddenin 1 inci bendinde açıklanan akitlerden doğan haklariyle sigortalı hakkında üyelerini ve mirasçılarını temsilen davaya ve bu münasebetle açtığı davalardan dolayı husumete ehil olacağı yazılıdır.

Öte yandan sendika üyesi işçi ile işveren arasındaki hukuki ilişkinin bir iş akti niteliği taşımakta olduğu hakkında bir uyuşmazlık yoktur. Bundan başka 5521 sayılı Kanunun 1 inci maddesi, iş aktinden ve iş kanunlarından doğan hukuk uyuşmazlıklarını çözümlemek görevinin iş mahkemelerine ait bulunduğu yolunda bir hüküm koymuştur.

Sendika tarafından davanın, işçiyi temsilen açılmış olması, uyuşmazlığın karakterini değiştirmez. Uyuşmazlık, iş aktinden ve 3008 sayılı İş Kanunundan doğmuştur. iş aktinden doğan ve iş kanunlarının uygulanmasını gerektiren bir davanın iş mahkemesinden ayrı bir mercide görülmesi 5521 sayılı Kanunun temel ilkesine de uygun düşmez. Mahkemece bu hukuki esas gözönünde tutulmaksızın dava dilekçesinin görev yönünden reddi yasaya ve usule aykırıdır ve davacı tarafından temyiz itirazı bu bakımdan yerindedir.

SONUÇ: Temyiz olunan kararın gösterilen sebepten BOZULMASINA, 6.3.1967 gününde karar verildi.