 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1966/5137
K: 1966/5054
T: 09.06.1966
DAVA: Davanın konusu, ihbar ve kıdem tazminatiyle hafta ve genel tatil günleri ücretlerinin ödetilmesi isteğine ilişkindir.
Mahkeme, ihbar ve kıdem tazminatını hüküm altına almakla beraber, davacının 3008 sayılı İş Kanununa tabi bir yerde çalışmamakta olduğu gerekçesine dayanarak hafta ve genel tatil ücretlerine ait isteği reddeylemiştir.
Buna karşı davacı, hüküm fıkrasının birbirini nakzeder bir nitelikte olduğunu ileri sürmüştür.
Gerçekten mahkeme, davacının işçi niteliğinde olduğunu kabul ederek 3008 sayılı Kanuna dayanan ihbar ve kıdem tazminatına ilişkin isteklerni hüküm altına almıştır. Esasen devacının, anılan kanunun birinci maddesindeki tarife ygun bir işçi olduğu konusunda uyuşmazlık yoktur. Ayrıca şoför olan davacının, İş Kanununun kapsamındaki otobüs işçisi bulunduğu da bir itiraz konusu değildir. Uyuşmazlık, davacının İş Kanununa tabi olmayan mezbahada çalıştırılması sebebiyle hafta ve genel tatil ücretlerine hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmıştı. Bir kere davacı, hukuken iş Kanununun kapsamındaki bir işletmenin işçisidir. Davalı belediyece, bu işçinin, 3008 sayılı Kanunun kapsamında bulunmayan bir yerde çalıştırılmış olması işçilik sıfatından doğan haklarını halele uğratmaz. Nitekim mahkeme, ihbar ve kıdem tazminatı konusunda bu hukuki esası benimsemiştir. O halde, toplanan delillerle de sabit görülen hafta ve genel tatil günleri ücretlerinin hüküm altına alınması gerekli iken yazılı şeilde bu isteğin reddine karar verilmesi yasaya ve usule aykırıdır ve davacı işçinin temyiz itirazları bu bakımdan yerindedir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, 9.6.1966 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.