 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1966/199
K: 1966/1636
T: 24.02.1966
DAVA: Davacı avukatı, müvekkilinin davalı kollejde 310 lira aylıkla 12.11.1952 tarihinden 15.3.1963 tarihine kadar çalıştığını, müvekkilinin hakkı olan kıdem tazminatı, hafta ve genel tatil gündeliklerinin verilmediğini söz ederek, bundan doğan 8408,62 lira alacağının faiziyle birlikte davalıya ödetimesine karar verilmesini istemiştir.
Sabit olan dava uyarınca gerçekleşen 4442,34 liradın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazla isteğin reddine karar verildiğine dairdir.
Temyiz Eden: Davalı adına Avukat Orhan Özenç.
Temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR: Davanın konusu, kıdem tazminatı ile hafta ve genel tatil ücretleri toplamının ödetilmesi isteğine ilişkindir.
Mahkeme, iddianın kanuni sebeplere dayandığını kabul ederek tazminat isteğini hüküm altına almıştır.
1- Yapılan soruşturmaya, toplanan delillere ve kararın dayandığı gerekçeye göre, aşağıdaki benden kapsamı dışındaki yönleri hedef tutam temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Davalı işveren, davacının istifa dilekçesi vererek işinden ayrılmış olması sebebiyle kıdem tazminatına hak kazanmadığını ileri sürmüştür.
Gerçekten 3008 sayılı İş Kanununun 13. maddesi, iş sözleşmesinin bu madde veya 16. maddenin 1 ve 3 numaralı fıkralarına göre ve işçi tarafından ise 15. maddenin 1 ve 2 numaralı fıkralarına dayanılarak bozulması halinde diğer şartlar da gerçeklemiş olmak kaydile kıdem tazminatına hak kazanılacağı şeklinde bir hüküm koymuştur. Halbuki işçinin istifa ederek işinden ayrıldığı ileri sürülmüştür. Mahkemece, dosya içinde bulunan 15.3.1963 tarihli istifa dilekçesi hiç tartışılmadığı gibi iş sözleşmesinin davacı tarafından bozulduğunu belgelemek üzere düzenlenen tutanakta adları yazılı tanıklar da çağırılıp dinlenmeden hüküm tesis edilmiş olması yasaya ve usule aykırıdır ve davalı tarafın temiz itirazı bu bakımdan yerindedir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yalnız 2. bette gösterilen sebepten BOZULMASINA, 24.2.1966 tarihinde karar verildi.