DAVA : Davacı avukatı, davalı idarede işçi olarak çalışmakta olan müvekkilinin yaptığı işin niteliğine göre günde 8 saatlik mesaiye tabi olduğu halde uzuk mahallerdeki işyerlerine götürülüp getirilirken her gün birer saatten iki saatının yolda geçtiğini ve ayrıca en az günde bir saat gece nöbeti tutturulmuş olduğunu, buna rağmen karşılıklarının ödenemediğini ileri sürerek, fazla çalışmaları tutarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

KARAR : İlamda yazılı nedenlerle sabit olmayan davanın reddine karar verilmiştir.

1- Davacı, günlük çalışması bittikten sonra haftanın dört gününde işyerindeki barakada tuttuğu gece nöbeti sebebiyle yapmış olduğu çalışmanın ve yolda geçen iki saatlik sürenin fazla çalışma olarak kabulü ile bunların tutarının ödetilmesini istemiştir.

Dinlenen tanıklar iddiaya uygun şekilde bilgi vermişlerdir.

Gerçekten günlük normal çalışma süresinin sona ermesinden sonra evine dönmesine imkan verilmeyen davacının geceyi işyerindeki barakada nöbet tutmak suretiyle yapmış olduğu işin normal çalışmaya eklenmesi gereken fazla bir çalışma olarak kabulü gerektir.

Her ne kadar idare vekilinin dayandığı 110 sayılı emir sadece davacının haftanın belli gecelerinde barakada nöbet tutmak zorunda olduğunu göstermektedir. Fakat davacının bu suretle yaptığı fazla çalışması karşılığını istemisne mani bir belge değildir.

O halde, dinlenen tanık sözleri dahi davalı idarenin kabulü ile sabit olan barakadaki gece nöbeti sabebiyle davacının şebkeden fazla çalışması tutarının hüküm altına alınması gerektir.

2- Davacı işyerine gitmek ve işyerinden dönmek için yolda geçen iki saatlik sürenin fazla çalışma olarak kabulü ile karşılığının ödetilmesini istemiştir.

Dinlenen tanıklar, davacının, işyerine gitmek içi Devlet Demiryollarının veya sair yollar ve köprülerin yapılması, muhafazası veyahut tamir veya tadili gibi vaki olduğu veçhile işçilerin, ikamet ettikleri mevkilerden uzak bir mesafede bulunan işlerine hep birlikte nakil edilmeleri gereken her türlü işlerde bunların toplu ve mukannen suretle götürülüp getirilmeleri esnasında geçen sürelerin iş süresinden sayılacağı açıkça yazılıdır.

Anılan bu maddenin bu açık hükmüne göre, davacının yolda geçirdiği sürenin iş süresine eklenmesi gerekmektedir.

Esasen davalı idare vekili de dinlenen davacı tanıklarının sözlerine karşı taanda bulunurken itirazını, davacının vagona saat 7.00 de bindiği ve akşam saat 16.30 da, barakaya gelmiş olduğu noktasında toplamış ve tanıkların doğru ifade ve bilgi vermediklerini ileri sürmüştür.

Davalı vekili, itirazını doğrulamak için belge ibraz etmiştir. Bu belge, davacı işçinin diğer işçiler ile birlikte götürülüp getirildiği, vagonun hergün barakadan saat kaçda kalktığını ve saat kaçda akşam dönüşü yaptığını belirtmiş, (5576 model) diye adlandırılan belgedir. Bu belge, idarece düzenlenmiş olduğu için dava tanıklarının verdiği bilgiyi çürütecek nitelikte karşıt delil olarak kabul edilemez. Davalı vekili ayrıca bir delil de ikame etmiş değildir.

O halde, davacının dinlenen tanık sözleri ile sabit olan yolda geçen sürenin iş süresine eklenmesi ve alacağının buna göre hesap ve tesbit edilmesi gerektir.

Mahkemenin bu yönleri gözönünde bulundurmaksızın yazılı şekilde her iki kalem isteği de reddetmesi usule ve kanuna aykırıdır.

SONUÇ : Temyiz edilen kararın her iki bentte gösterilen sebepten BOZULMASINA, 26.1.1967 tarihinde karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972