Boşanma ve maddi tazminat
Evliliğinin 5. senesinde, 35 yaşında bir kadınım. Biri 4 yaşında, diğeri 17 aylık 2 de kızımız var.
Evlendiğimden beri eşimin annesine hastalık derecesinde bağlılığı yüzünden ve maddi konulardaki takıntısı yüzünden evliliğim ite kaka ilerleyip, ha bugün düzelir ha yarın derken nihayet boşanmaya karar verdim. Bu süreçte aralıklı olarak 3 sene boyunca eşimle aile terapisi gördük. Ancak sonuç olarak bir faydasını görmedik.
Eşimle nişanlandığımda asistanlığımın son 10 günüydü, uzman olduktan sonra mecburi hizmetimin çıktığı Tokat Devlet Hastanesi'nde işe başlamadım, çünkü eşimle önceliğimiz bir yuva kurmak, çocuk sahibi olmak idi. Eşim bu süreçte bana maddi olarak bakacağını vaat etmişti (O dönemde İstanbul'da bir villası var idi, aylık kirası 5000 TL idi).
Evlenirken ayrı ev kurmadık, çünkü eşim ikimizin annesinin de tek başına yaşadığını ve bir müddet onların yanında kalarak kendi evimiz için kredi peşinatı biriktirebileceğimiz konusunda beni ikna etti (benim de salaklığım, kabul ettim). Bu mazeretin aslında annesi geceleri evinde yalnız kalmaktan korktuğu için olduğunu göremedim (Annesi hava kararınca evinde yalnız kalamıyor-30 senedir)
Maddi olarak da evle ilgili hiçbir harcamaya karışmadı, annemin bana evlenmeden önce verdiği banka hesabımdaki paradan sürekli harcamalar yaptım. Gerek ev ihtiyaçları, gerek kıyafetlerim, gerek çocuklarımız için yapılacak harcamalar. Eşimle nişanlıyken Limited şirket ortaklığı vardı, ancak zarar eden bir şirket olduğu için düzenli geliri yoktu.
Evliliğimizin 1. senesinde kredi ile evimizi almaya karra verdik, kendi villasından aldığı kiralar ile ve benim de kendi annemin bana verdiği paranın getirisi ile ortaklaşa evimizi aldık (tapusunu da ortaklaşa yaptık). 6 ay sonra da artık kendi evimizde oturmaya başladık.
Nihayet bir aile olabileceğiz derken, annesi sürekli gelip evimizde kalmaya başladı, evimizde kalması hiç sorun değildi, zira ben kendisi için özel bir oda da hazırlamıştım. Ancak her geldikçe laf sokuşturmalar, beni eleştirmeler, benimle yarışmaya çalışmalar bitmedi. Annesi üzüldükçe eşim bana tavır almaya başladı. Kredi borcumuz bitip çıktığımız ilk tatile eşim annesini getirdi. Hacca gitmeye karar verdik, annesi de geldi. Hacda bana yine ters bir şey söyleyip beni kaldığımız odadan kovunca ben de eşimin annesiyle konuşmama kararı aldım. Şu anda eşimin düşüncesi şu: "Annem üzgün, torunlarını göremiyor, suçlusu da EŞİM!"
Eşimin annesine olan bu düşkünlüğünden kurtulup biraz olsun "aile" olabilmek için tekrar Sağlık Bakanlığı'na başvurarak tayin istedim. Daha önce Tokat'ta 500 gün olarak yapabileceğim mecburi hizmet bu sefer Şırnak'a çıktı ve cezasıyla birlikte 1000 gün olarak!!! Hep beraber evimizi taşıdık, ancak aile olmayı beceremedik.
Eşim şu anda evden ayrılacağını, yan binada başka eve çıkacağını, İstanbulda'ki annesini yanına getireceğini söylüyor. Boş daire olmadığı için henüz gerçekleşmedi.
Bu arada evlendikten sonra eşimin üniversite değil (tanışırken söylediği gibi), ilkokul mezunu olduğunu öğrendim.
Artık boşanmak istiyorum, ancak Şırnak'ta tanıdığım bir avukat yok. Buraya geleli henüz 3,5 ay oldu.
Mesleğime evlilik nedeniyle ara verdiğim, maddi ve manevi tüm kayıplarım için, bu adama 2 çocuk verdiğim için çok pişmanım.
Sorularım:
1) İstanbul'da bir avukata vekalet vererek davayı orada açabilir miyim? Avukat tanıdığım var. Nüfus kaydımızı kanun gereği Şırnak'a aldırdık.
2) Çalışmadığım yıllar için, eşimin beni annesine ezdirdiği için, yuvam bozulduğu için maddi+manevi tazminat ne kadar alabilirim?
Eşim, İstanbul'da bir avukata danışmış, 2 çocuğumuz için hakimin en fazla 700 TL nafaka bağlayacağını bir avukattan öğrenmiş. Bense hiç tazminat alamazmışım.
Eşimin şu anda villasını sattığından dolayı bankada 1.000.000 TL nakit parası var, aylık geliri de bunun getirisi 7-8 bin TL. Ayrıca SSK'dan emekli maaşı var. Şu anda çalışmıyor, boş gezenin boş kalfası konumunda.
Evlendiğimden beri eşimin annesine hastalık derecesinde bağlılığı yüzünden ve maddi konulardaki takıntısı yüzünden evliliğim ite kaka ilerleyip, ha bugün düzelir ha yarın derken nihayet boşanmaya karar verdim. Bu süreçte aralıklı olarak 3 sene boyunca eşimle aile terapisi gördük. Ancak sonuç olarak bir faydasını görmedik.
Eşimle nişanlandığımda asistanlığımın son 10 günüydü, uzman olduktan sonra mecburi hizmetimin çıktığı Tokat Devlet Hastanesi'nde işe başlamadım, çünkü eşimle önceliğimiz bir yuva kurmak, çocuk sahibi olmak idi. Eşim bu süreçte bana maddi olarak bakacağını vaat etmişti (O dönemde İstanbul'da bir villası var idi, aylık kirası 5000 TL idi).
Evlenirken ayrı ev kurmadık, çünkü eşim ikimizin annesinin de tek başına yaşadığını ve bir müddet onların yanında kalarak kendi evimiz için kredi peşinatı biriktirebileceğimiz konusunda beni ikna etti (benim de salaklığım, kabul ettim). Bu mazeretin aslında annesi geceleri evinde yalnız kalmaktan korktuğu için olduğunu göremedim (Annesi hava kararınca evinde yalnız kalamıyor-30 senedir)
Maddi olarak da evle ilgili hiçbir harcamaya karışmadı, annemin bana evlenmeden önce verdiği banka hesabımdaki paradan sürekli harcamalar yaptım. Gerek ev ihtiyaçları, gerek kıyafetlerim, gerek çocuklarımız için yapılacak harcamalar. Eşimle nişanlıyken Limited şirket ortaklığı vardı, ancak zarar eden bir şirket olduğu için düzenli geliri yoktu.
Evliliğimizin 1. senesinde kredi ile evimizi almaya karra verdik, kendi villasından aldığı kiralar ile ve benim de kendi annemin bana verdiği paranın getirisi ile ortaklaşa evimizi aldık (tapusunu da ortaklaşa yaptık). 6 ay sonra da artık kendi evimizde oturmaya başladık.
Nihayet bir aile olabileceğiz derken, annesi sürekli gelip evimizde kalmaya başladı, evimizde kalması hiç sorun değildi, zira ben kendisi için özel bir oda da hazırlamıştım. Ancak her geldikçe laf sokuşturmalar, beni eleştirmeler, benimle yarışmaya çalışmalar bitmedi. Annesi üzüldükçe eşim bana tavır almaya başladı. Kredi borcumuz bitip çıktığımız ilk tatile eşim annesini getirdi. Hacca gitmeye karar verdik, annesi de geldi. Hacda bana yine ters bir şey söyleyip beni kaldığımız odadan kovunca ben de eşimin annesiyle konuşmama kararı aldım. Şu anda eşimin düşüncesi şu: "Annem üzgün, torunlarını göremiyor, suçlusu da EŞİM!"
Eşimin annesine olan bu düşkünlüğünden kurtulup biraz olsun "aile" olabilmek için tekrar Sağlık Bakanlığı'na başvurarak tayin istedim. Daha önce Tokat'ta 500 gün olarak yapabileceğim mecburi hizmet bu sefer Şırnak'a çıktı ve cezasıyla birlikte 1000 gün olarak!!! Hep beraber evimizi taşıdık, ancak aile olmayı beceremedik.
Eşim şu anda evden ayrılacağını, yan binada başka eve çıkacağını, İstanbulda'ki annesini yanına getireceğini söylüyor. Boş daire olmadığı için henüz gerçekleşmedi.
Bu arada evlendikten sonra eşimin üniversite değil (tanışırken söylediği gibi), ilkokul mezunu olduğunu öğrendim.
Artık boşanmak istiyorum, ancak Şırnak'ta tanıdığım bir avukat yok. Buraya geleli henüz 3,5 ay oldu.
Mesleğime evlilik nedeniyle ara verdiğim, maddi ve manevi tüm kayıplarım için, bu adama 2 çocuk verdiğim için çok pişmanım.
Sorularım:
1) İstanbul'da bir avukata vekalet vererek davayı orada açabilir miyim? Avukat tanıdığım var. Nüfus kaydımızı kanun gereği Şırnak'a aldırdık.
2) Çalışmadığım yıllar için, eşimin beni annesine ezdirdiği için, yuvam bozulduğu için maddi+manevi tazminat ne kadar alabilirim?
Eşim, İstanbul'da bir avukata danışmış, 2 çocuğumuz için hakimin en fazla 700 TL nafaka bağlayacağını bir avukattan öğrenmiş. Bense hiç tazminat alamazmışım.
Eşimin şu anda villasını sattığından dolayı bankada 1.000.000 TL nakit parası var, aylık geliri de bunun getirisi 7-8 bin TL. Ayrıca SSK'dan emekli maaşı var. Şu anda çalışmıyor, boş gezenin boş kalfası konumunda.