Boşanmak İçin Yeterli Sebep mi?
Merhabalar.
19 temmuz 2009 tarihinde evlendim. Evlilik sürecinde şehir değiştirmem nedeni ile ilk 3 ay maddi ve manevi ciddi sıkıntılar cektim. Bu dönemde açıkçası eşime ciddi hatalar yaptım. Ancak eşim anlayış göstererek bu süreci aştık. Eşimin ailesine muthiş derecede bağımlı olmasından dolayı evde yaşadığımız her sıkıntı dışarıya taştı. Bu sürecin sonrasında kendimi toparlayarak evime eşime tam sahip çıktım. Evine eşine sadık birisi oldum. Ancak eşim en küçük sıkıntılarımızı dahi ailesine yansıtarak ortamın gerilmesini sağladı. bu süreçtede eşimin bu özelliğinden dolayı bende sıkıntılarımı eşime yansıtmamaya ve kendim çözme yoluna gittim. Ek iş sahibide olarak mali konulardaki sıkıntılarıda çözmeye çalıştım. Ancak ek işimi eşime haber vermedim. Buna karşılık 2 ay maddi konularında düzene girmesiyle beraber çok mutlu bir zaman geçirdik. eşimin ek işimi öğrenmesi sebebiyle ( kötü bir iş degil. e-ticaret giyim üzerine) tartışma yaşadık. Bu tartışma güvene dayalı oldu. Ancak sorunu eve geldiğimizde eşimi ikna ederek çözebileceğimi düşünürken eve geldiğimde anne ve babası mevcuttu. inanılmaz hakaretler etmesine karşılık saygılı davrandım. En ufak kelime sarfetmeyip üzerime düşeni yapmaya hazır oldugumu soyledim. Bu olayın üzerine eşim 2 gün evde kalmasına karşılık sürekli aileden gelen telefonlar üzerine 3 ncü gün maalesef evden ayrıldı. ayrıldığı hafta sonu tüm takılarını ve elbiselerini almak istedi ve ben ortamın gerilmemesi ve eşimi tekrar kazanabilmek amacıyla öfkesininde geçeceğini düşünerek tüm değerli takı ve esyalarını eksiksiz verdim. Aynı gün mobilyalarıda almak istedi. Bunuda zaman kazanıp öfkesinin dineceğini düşünerek " ev senindir. istediğin herşeyi alabilirsin. Ancak bu konuda bana zaman tanıma istiyorum diyerek" müsade istedim. 1 hafta sonra eve gelerek te eşim sadece yataık olmasına karsılık bana sadece oturma grubu ve tv yi birakar tum esyaları aldı. Bunuda öncesi ve sonrasında resim cekerek şahit eşliğinde teslim alındı. Aynı gün ben düzelicek umuduyla geciktirmek isterken babasının telefon ile tehdidine maruz kaldım. Şuanki aşamada eşimin sevgisine saygısına inanıyorum. ve konuşmalarımızda bunu korumakta. Bende aynı şekilde eşimi çok seviyorum. Ve bundan sonraki süreçte eşim ve yuvam için üzerime düşen ne ise yapmaya hazırım. Bu noktada iki defa aile terapistine giderek eşimide davet ettim. Ancak gelmedi. 20 sinde anlaşmalı boşanma konusunda ısrar etmekte. Yüzyğze görüşmeyi kabul etmemekte. Sizce yapabileceğim hukuksal olarak neler vardır. Aşırı inatçı oldugu için anlaşmalı boşanmayı sağlamazsam nefretede dönüşebilir. Hukusal olarak eşimi psikologa gönderme veya evine geri döndürme şansım mevcut mu ?
19 temmuz 2009 tarihinde evlendim. Evlilik sürecinde şehir değiştirmem nedeni ile ilk 3 ay maddi ve manevi ciddi sıkıntılar cektim. Bu dönemde açıkçası eşime ciddi hatalar yaptım. Ancak eşim anlayış göstererek bu süreci aştık. Eşimin ailesine muthiş derecede bağımlı olmasından dolayı evde yaşadığımız her sıkıntı dışarıya taştı. Bu sürecin sonrasında kendimi toparlayarak evime eşime tam sahip çıktım. Evine eşine sadık birisi oldum. Ancak eşim en küçük sıkıntılarımızı dahi ailesine yansıtarak ortamın gerilmesini sağladı. bu süreçtede eşimin bu özelliğinden dolayı bende sıkıntılarımı eşime yansıtmamaya ve kendim çözme yoluna gittim. Ek iş sahibide olarak mali konulardaki sıkıntılarıda çözmeye çalıştım. Ancak ek işimi eşime haber vermedim. Buna karşılık 2 ay maddi konularında düzene girmesiyle beraber çok mutlu bir zaman geçirdik. eşimin ek işimi öğrenmesi sebebiyle ( kötü bir iş degil. e-ticaret giyim üzerine) tartışma yaşadık. Bu tartışma güvene dayalı oldu. Ancak sorunu eve geldiğimizde eşimi ikna ederek çözebileceğimi düşünürken eve geldiğimde anne ve babası mevcuttu. inanılmaz hakaretler etmesine karşılık saygılı davrandım. En ufak kelime sarfetmeyip üzerime düşeni yapmaya hazır oldugumu soyledim. Bu olayın üzerine eşim 2 gün evde kalmasına karşılık sürekli aileden gelen telefonlar üzerine 3 ncü gün maalesef evden ayrıldı. ayrıldığı hafta sonu tüm takılarını ve elbiselerini almak istedi ve ben ortamın gerilmemesi ve eşimi tekrar kazanabilmek amacıyla öfkesininde geçeceğini düşünerek tüm değerli takı ve esyalarını eksiksiz verdim. Aynı gün mobilyalarıda almak istedi. Bunuda zaman kazanıp öfkesinin dineceğini düşünerek " ev senindir. istediğin herşeyi alabilirsin. Ancak bu konuda bana zaman tanıma istiyorum diyerek" müsade istedim. 1 hafta sonra eve gelerek te eşim sadece yataık olmasına karsılık bana sadece oturma grubu ve tv yi birakar tum esyaları aldı. Bunuda öncesi ve sonrasında resim cekerek şahit eşliğinde teslim alındı. Aynı gün ben düzelicek umuduyla geciktirmek isterken babasının telefon ile tehdidine maruz kaldım. Şuanki aşamada eşimin sevgisine saygısına inanıyorum. ve konuşmalarımızda bunu korumakta. Bende aynı şekilde eşimi çok seviyorum. Ve bundan sonraki süreçte eşim ve yuvam için üzerime düşen ne ise yapmaya hazırım. Bu noktada iki defa aile terapistine giderek eşimide davet ettim. Ancak gelmedi. 20 sinde anlaşmalı boşanma konusunda ısrar etmekte. Yüzyğze görüşmeyi kabul etmemekte. Sizce yapabileceğim hukuksal olarak neler vardır. Aşırı inatçı oldugu için anlaşmalı boşanmayı sağlamazsam nefretede dönüşebilir. Hukusal olarak eşimi psikologa gönderme veya evine geri döndürme şansım mevcut mu ?