Kendimize de gülelim
Stajyer avukat idim, adliyede uzunca bir süre, bürosunda staj yaptığım avukatın gölgesi gibi dolaştıktan sonra, "Eh artık, tek başına gitmenin zamanı geldi, al şu icra dosyasını git takibi aç" denildi. Dosyayı koydum hevesle aldığım evrak çantasının içine ve düştüm yola.
İcra müdürüne göster, eksik yoksa vezneye git, harcını yatır, esasa kaydet, başlık kaşesini ve numaratörü bas, imzalat, mühürle, zarfa koy, yapıştır...
Yol boyunca bunları tekrarlayıp durdum. Ama unuttuğum bir şey vardı, nöbetçi icra dairesi hangisi öncelikle onu öğrenmeliydim. (Burada nöbet usulü uygulanmakta)
Neyse, harcını yatırdıktan sonra, koridorun başındaki 1.İcra dairesine daldım, esas defterini açtım, kaydettim, daire başlığını ve numaratörü de bastım, ne kalmıştı ki, işte bu kadar basitti.
Kendimce her şeyi bitirip, başarmış olmanın verdiği rahatlıkla icra müdürünün masasına yanaştım, dosyayı ve ödeme emrini uzattım imzalasın diye, müdür tam imzalıyordu ki, benden önce takip açmış ve dosyasında talepte bulunacak bir meslektaşımın dosyasını uzatması üzerine, müdür o dosyanın esasının benim dosyamınkinden büyük olduğunu fark etti.
İcra müdürü bana yönelerek, "Avukat Hanım, nöbet bizde değildi yeni takip almıyorduk ama madem kaydetmişsiniz alalım, yalnız esas numarasında bir yanlışlık var onu düzeltelim." demez mi. Esas defterini açtık, esastaki numara ile benim bastığım numara arasında uçurum var :)
Eeee, ben nereden bileyim esas defterindeki numaranın dosyaya basılması gerektiğini, numaratör en son hangi rakamı gösteriyorsa bir sonrasını basmam yeterliydi.
O anda hepimiz koptuk, gülmeye başladık, gülme krizimiz geçtikten sonra yanlışlığı düzelttik. İcra müdürünü her gördüğümde hala utanırım.Ve bu komediye şahit olan meslektaşım, olaydan 1,5 yıl sonra eşim olan Hakan Yüksel idi, aklımıza geldikçe hala anlatır güleriz. :)
Hadi siz de paylaşın komik tecrübelerinizi, gülelim, gülümseyelim...
(Bu arada sevgili Emrah, senin "İlk duruşma" başlıklı konun çok hoşuma gitti, ben de senden esinlenerek bu konuyu açmak istedim.)
Sevgiler...
İcra müdürüne göster, eksik yoksa vezneye git, harcını yatır, esasa kaydet, başlık kaşesini ve numaratörü bas, imzalat, mühürle, zarfa koy, yapıştır...
Yol boyunca bunları tekrarlayıp durdum. Ama unuttuğum bir şey vardı, nöbetçi icra dairesi hangisi öncelikle onu öğrenmeliydim. (Burada nöbet usulü uygulanmakta)
Neyse, harcını yatırdıktan sonra, koridorun başındaki 1.İcra dairesine daldım, esas defterini açtım, kaydettim, daire başlığını ve numaratörü de bastım, ne kalmıştı ki, işte bu kadar basitti.
Kendimce her şeyi bitirip, başarmış olmanın verdiği rahatlıkla icra müdürünün masasına yanaştım, dosyayı ve ödeme emrini uzattım imzalasın diye, müdür tam imzalıyordu ki, benden önce takip açmış ve dosyasında talepte bulunacak bir meslektaşımın dosyasını uzatması üzerine, müdür o dosyanın esasının benim dosyamınkinden büyük olduğunu fark etti.
İcra müdürü bana yönelerek, "Avukat Hanım, nöbet bizde değildi yeni takip almıyorduk ama madem kaydetmişsiniz alalım, yalnız esas numarasında bir yanlışlık var onu düzeltelim." demez mi. Esas defterini açtık, esastaki numara ile benim bastığım numara arasında uçurum var :)
Eeee, ben nereden bileyim esas defterindeki numaranın dosyaya basılması gerektiğini, numaratör en son hangi rakamı gösteriyorsa bir sonrasını basmam yeterliydi.
O anda hepimiz koptuk, gülmeye başladık, gülme krizimiz geçtikten sonra yanlışlığı düzelttik. İcra müdürünü her gördüğümde hala utanırım.Ve bu komediye şahit olan meslektaşım, olaydan 1,5 yıl sonra eşim olan Hakan Yüksel idi, aklımıza geldikçe hala anlatır güleriz. :)
Hadi siz de paylaşın komik tecrübelerinizi, gülelim, gülümseyelim...
(Bu arada sevgili Emrah, senin "İlk duruşma" başlıklı konun çok hoşuma gitti, ben de senden esinlenerek bu konuyu açmak istedim.)
Sevgiler...