Genç evlilikler
Bir üyemiz henüz 22 yaşında olduğunu ve şu anda 15 yaşını dahi doldurmamış bir çocukla nişanlı olup onunla yıl içerisinde evlenmek istediğini dile getirmiş.
Medeni Kanunumuzun evlilik yaşının alt sınırlarını belirlemiş olmasına içerleyen başka üyelerimizin mesajları da var.
"Ağaç yaşken eğilir." atasözünü evlilik gibi bir konuda okumuş olmak beni hem üzdü hem düşündürdü. Küçük çocuklarla yapılmak istenen evliliklerde amaç henüz hayatla tanışmamış, kişiliği oturmamış, düşünce yapıları gelişmemiş, büyüklerin etkisinden sıyrılabilecek akli kapasiteye ve eğitime ulaşmamış o çocuklarla evlenerek onları tam istedikleri gibi eğitmek midir acaba?
İşin hukuki ve cezai boyutunu bir yana bırakıyorum. Psikolojik ve sosyal boyutunu düşünüyorum.
15 yaşını tamamlamamış bir kızın evlenmesi onun aynı zamanda eğitimini yarıda bırakması demektir. Her ne kadar okumak cehaleti alır eşeklik baki kalırsa da, okumakla cehaletimizin alınmasına şiddetle ihtiyacımız var.
Farklı insanlar, farklı fikirler, farklı ideolojiler, farklı hayatlar, farklı bakış açılarını tanımamız gerekiyor ki ne olduğumuzu ve ne olmak, nasıl olmak istediğimizi görebilelim, öğrenebilelim, düşünebilelim.
Henüz ne bedensel ne düşünsel olgunluğa erişmemiş bir çocuğun evlenmesi onun dünyaya bakış açısını da daraltır ve hayatı sadece önüne sunulanlardan ibaret kılar diye düşünüyorum.
Kaldı ki bence kanunun aradığı 17 yaş dahi bence oldukça erken bir yaştır evlenmek için.
Aman gözü açılmasın, aman başka erkekleri tanımamış olsun, aman her şeyi, her duyguyu ilk bende yaşasın, beni kimseyle kıyaslama imkanı olmasın, kıskançlığıma sebep olmasın, egom rencide olmasın düşüncelerinin ürünü müdür yoksa küçük yaştakilerle evlenme isteği?
Küçükleri rahat bırakalım. Büyümelerine, özgür iradeleriyle büyümelerine ve özgürce fikri olgunluğa erişmelerine izin verelim. Eğitim iyi hoş da, kendi kalıplarımızı onlara biçerek eğitmeyelim, onların bir kalıp oluşturabilmelerine izin verelim.
Medeni Kanunumuzun evlilik yaşının alt sınırlarını belirlemiş olmasına içerleyen başka üyelerimizin mesajları da var.
"Ağaç yaşken eğilir." atasözünü evlilik gibi bir konuda okumuş olmak beni hem üzdü hem düşündürdü. Küçük çocuklarla yapılmak istenen evliliklerde amaç henüz hayatla tanışmamış, kişiliği oturmamış, düşünce yapıları gelişmemiş, büyüklerin etkisinden sıyrılabilecek akli kapasiteye ve eğitime ulaşmamış o çocuklarla evlenerek onları tam istedikleri gibi eğitmek midir acaba?
İşin hukuki ve cezai boyutunu bir yana bırakıyorum. Psikolojik ve sosyal boyutunu düşünüyorum.
15 yaşını tamamlamamış bir kızın evlenmesi onun aynı zamanda eğitimini yarıda bırakması demektir. Her ne kadar okumak cehaleti alır eşeklik baki kalırsa da, okumakla cehaletimizin alınmasına şiddetle ihtiyacımız var.
Farklı insanlar, farklı fikirler, farklı ideolojiler, farklı hayatlar, farklı bakış açılarını tanımamız gerekiyor ki ne olduğumuzu ve ne olmak, nasıl olmak istediğimizi görebilelim, öğrenebilelim, düşünebilelim.
Henüz ne bedensel ne düşünsel olgunluğa erişmemiş bir çocuğun evlenmesi onun dünyaya bakış açısını da daraltır ve hayatı sadece önüne sunulanlardan ibaret kılar diye düşünüyorum.
Kaldı ki bence kanunun aradığı 17 yaş dahi bence oldukça erken bir yaştır evlenmek için.
Aman gözü açılmasın, aman başka erkekleri tanımamış olsun, aman her şeyi, her duyguyu ilk bende yaşasın, beni kimseyle kıyaslama imkanı olmasın, kıskançlığıma sebep olmasın, egom rencide olmasın düşüncelerinin ürünü müdür yoksa küçük yaştakilerle evlenme isteği?
Küçükleri rahat bırakalım. Büyümelerine, özgür iradeleriyle büyümelerine ve özgürce fikri olgunluğa erişmelerine izin verelim. Eğitim iyi hoş da, kendi kalıplarımızı onlara biçerek eğitmeyelim, onların bir kalıp oluşturabilmelerine izin verelim.